زیست شناسی

سعلب، سیلب، 1) جنس گیاههای بسیارساله‌ای است از عایلة سعلبیها. ریشة لویید ة یک‌لخت یا پنجه‌شکل، برگ نیشترشکل، گل عادتاً بنفش یا نافرمان ارغوانی و غوزه دارد. سعلب (قراب 80 نمود) در اوراپه، منطقة معتدل آسیا، افریکة شمالی و غیره بسیار است. در اتّفاق ریسپوبلیکه‌های ساویتی سوسیالیستی سایوز ساویتسکیخ ساتسیلیستیچیسکیخ …

صعبه، نام دو نمود پرّنده‌ای است از قطار گنجشکها. درازی تنش 12 سانتی‌متر، قسم پیش سرش سرخ، بال و دومش سیاه. در میانة بالش خال زرد و در انتهای بال و دومش خال سفید دارد؛ تخته‌پشت و کتفش خاکستررنگ سرخچه‌تاب؛ شکمش سفید. نولش گلابی‌تاب. در اوراپه، آسیای غربی، افریکة شمال …

سخرازه، قند نیشکر یا لبلبو، یکی از مهمترین دیسخریدهاست، که در همة رستنیهای فتوسنتزکننده موجود است. مادّة کریستلّی بی‌رنگ در آب حل‌شونده؛ i گدازش 185-186*سیلسیه. از تأثیر کیسلاته به آسانی گیدرالیز شده گلیوکازه و فروکتازه حاصل می‌کند. سخرازه از جملة کرباگیدرتهایست، که به خوبی در رستنیها هضم می‌شوند؛ کرباگیدرتهای در …

سفیده‌ها، پراتیینها، مادّه‌های آرگنیکی کلانمالیکولة طبیعیی را گویند، که از امیناکیسلاته‌ها ترکیب یافته در ساخت و فعالیّت ارگانیزمها موقع مهم دارند. فریدریخ اینگیلس سفیده‌ها را زمینة شکل بلاگی حرکت متیریه دانسته است. محض به توفیل سفیده‌ها در ارگانیزم مبادلة مادّه‌ها و تبدل انرژیه به وجود می‌آید. سفیده‌ها فونکسیه‌های مهم فیزیولوژی …

سفیدار (راری1یز) ، جنس درختیست از عایلة بیدها. برگش دندانه‌دار یا بی‌دندانة گوناگون‌شکل (دلشکل، بیزشکل، گُردشکل، پرّشکل و غیره)؛ گلش میدة یک‌جنسه (بعضاً دوجنسه) ، خوشه‌گلش «گوشوارک»، پیش از برگبراری می‌شکفد، شمال گردآلود می‌کند. غوزه‌اش 2-4-پلّة سیرتوخم، تخمش میده (درازی‌اش 1-3 ملّیمیتر) ، در نوگش پت پختمانند دارد. در دنیا …

سعلبیها (آگسыدسیه‌ای) ، یک ای-لة گیاههای بسیارساله، ایپیفیتها (بیشتر در تراپیکه) و بعضی لیه-نه‌ها را گویند. سعلبیهایی، که در زمین می‌-سبزند، عادتاً ریشپایه یا ریشة لونده‌شکل دارند. آنها اساساً در مرگزار، شبرزمین، بیشه، ساحل رودهای کوهی می‌رویند. ایپیفیتها، یعنی سعلبیهایی، که در شاخه و تنة درختان می‌سبزند، ریشة آویزان هوایی …

سفعه (عربی) ، در طبّ قدیم اصطلاحیست، که سر (نوگ)-ا پستان زنها را افاده می‌کند.

سفوف (عربی) ، گ ا ر د د آ ر و، در طبّ قدیم داروی خشک کوفته‌ای را گویند.

سفیفه (عربی پیشانی) طبّ قدیم اصطلاحیست، که موضع بین چشمان و موی پیش سر را افاده می‌کند.  

سفیدپردة چشم، نگرید، سولبیه.