لایق شیرعلی

لایق شیرعلی (تخلوسش «لایق») شاعر برجستة تاجیک. لایق سنة 20. 5. 1941 در دیهه مزار شریف ناحیة پنجکینت تولد شده سنة 30-یوم ژوئن 2000-م سال در ش. دوشنبه وفات کرد و عورا در آرامگاه لوچاب دفن کردند.

لایق شیرعلی از عایلة دهقان بود. اعضای حزب پرتیة کامونیست از سال 1972 بود. انستیتوت دولتی پیدگاگی به نام ت. گ. شیوچینکا شهر دوشنبه را سال 1961 ختم کرد. محرر شعبة موسیقی، ادبی و درموی کامیتیت رادیو و تلویزیون (1963-65) ، خادم ادبی گزیتة «کُمسومول» تاجیکستان» (1965-66) ، مدیر شعبة نظم جرنل «صدای شرق» (1907-75) بود. از سال 1975 مشاور ادبی این تاجیکستان.

ز سال 1979 کاتب ریاست این تاجیکستان و سرمحرر جرنل «صدای شرق». مجموعة اوّلینش-«سر سبز» (1960). سپس اشعار لایق در کتاب شعرهای «الهام» (1968) و «نوشباد» (1971) ، «تشنه‌دل» (1974، به حروفات عربی) به طبع رسید. کتاب «ساحپلها» (1972) سلسلة رباعیات «جام خییام» و دیگر شعرهای لایق را دربر می‌گیرد. انسان مقام و اعتبار او، مناسبت شخص و جمعیت، حیات و مرگ و دیگر مسئله‌های، مهم زندگی موضوع اساسی رباعیات اوست. رباعیات لایق شیرعلی به انکشاف جنر رباعی در نظم معاصر تاجیک مساعدت کرد.

لایق در وصف مادر یک سلسله شعرهای مرغوبی نوشت، که با نام «مادرنامه» مشهورند. در کتاب لایق «خاک وطن» (1975) تصویر خرد خلق، آب و خاک وطن و مبارزه و جان‌فشیهای فرزندان بزرگ آن مقام کلان دارد. لایق به تاریخ معنوی گذشتة خلق توجّه زیادی ظاهر می‌نماید. سلسلة «الهام از «شاهنامه»، « ریزه‌باران» و دیگر شعرهای سالهای آخر لایق در کتاب «مرد راه» (1978) گرد آورده شده‌اند.

شیعر و نظمهای لایق شیرعلی خلا زیاد برای مردم پیسن دست و بخصوص سرایندگان مشهور تاجیک به مثال جربیک مراداو، باهادور نعمت‌اف، کرامت‌الله قرباناو، صدرالدّین نجم‌الدین، حسن هیدر و دیگران از اشعار این شاعر بزرگ استفاده می‌برند.