تیلیگرفیه

تلگرافیه، یک ساحة علم و تکنیکه را گویند، که طرزهای ساختوساز علاقة تلگرافی، اسلوبهای ارسال سیگنالهای تلگرافی و تجهیزات علاقة تلگرافی، اینچنین صفت انتقال انفارمتسیّه را توسط کانالهای تلگرافی می‌آموزد. تلگرافیه به قسمهای زیرین (موافق وظیفه‌های اساسی‌اش) جدا می‌شود:         کادهای تلگرافی (هنگام ارسال و قبول انفارمتسیه به سیگنال الکتری تبدل دادن حرف و رقم و عملیات برعکس)؛ تجهیزات تلگرافی نهایی (پرینتسیپهای ساختوساز اپّرتهای تلگرافی، ترنسمیتّیرها و ریپیرفارتارها، اسلوبهای ارسال و قبول سیگنالها، تهیل اپّرتورة الکترونی)؛ کانالهای طالعگرف (استفادة واسطه‌های خطّ علاقه، ساختن کانالهای کارکتریستیکه‌اشان مویین)؛ شبکه‌های تلگراف (انتخاب اسلوبهای پیوست ابانینتها و پونکتهای نهایی، جایگیرکنی ستنسیه‌ها، صفت خذمت‌رسانی).

در تلگرافیه با مقصد خوش‌صفت ارسال نمودن تحریفهای سیگنالهای تیلاگرفی، سبب و قانونیّت پیدایش تحریفها از اسلوبهای اصلاح آنها را می‌آموزند، که هنگام ارسال انفارمتسیه به وجود می‌آیند. تلگرافیه بر خلاف دیگر نمودهان علاقه اساساً معلومات دیسکریتی (فاصلوی) را ارسال می‌کند، که از حرفها، رقمها و علامتهای «مخصوص ترکیب یافته‌اند سیگنالهای ارسال معلومات اینچنین دیستکریتیند. اساس نظریه‌وی تلگرافیّه را نظریة علاقه، نظریة انفارمتسیه، نظریة زوتیمالیت و الگیبرة ول تشکیل می‌دهند. فاتاتیلیگرفیه یکی از فصلهای مخصوص تلگرافیه می‌باشد. اساس تلگرافیّه را در روسیه پ. ل. شلینگ گذاشته است. او سال 1832 نخستین کامپلیکس آلتها را برای علاقة تلگرافی الکتری اختراع کرد.

به انکشاف تلگرافیه عالمان و اختراعکاران ساویتی گ. و. دشکیویچ، ا. ف. شارین، پ. ا. ازبوکین، ا. د. اگنتیف، ل. ا. تریمل و دیگران سهم گذاشته‌اند.