تییزم (از یونانی theos-خدا) ، تعلیمات دینی و فلسفییست، که خدا را هستی مطلق فوقالبیطعی پنداشته، آن را خالق و آمیر تمام متجودات ماداند. فرق تییزم از پنتییزم در آن است، که تییزم فوقالبیطع بودن خدا را اعتراف میکند. تییزم خدا را همچون منبة هستی همة اشیا و تغییرات عالم مادّی دانسته، در این حال آن را وجود ارشی مینامد. تییزم در حلّ این مسئله هم به مانیزم عرفانی و هم به تعلیمات پتّییستی صدور (ایمنتسیه) مقابل است.
تییزم دخالت منتظم خدا را به کارهای عالم اعتراف نموده، به تعلیمات دییزم ضد است. آن در دین یهودی، مسیحیت و وه اسلام انکشاف یافته است. اصطلاح «تییزم» را اوّلین بار فیلسوف انگلیس ر. کیدوارت (1743) گستیفاده برده است.
مرکسیزم-لنینیزم تییزم را یکی از شکلهای جهانبینی دینی دانسته، آن را رد میکند.
Инчунин кобед
سرخانه
سرخانه، قسم اوّل سرود، که به اندازة یک بیت متن سرود اجرا میشود. بعضاً سرخط …