میشت

میشت، طرز زندگی روزمرّه، در ساتسیالوژی فعالیّت اجتماعی غیرییستیهسالیی را می‌نامند، که از مجموع طلبات مادّی آدمان به خوراک، پوشاک، منزل، تندرستی و غیره عبارت بوده، ازخود نمودن نعمتهای معنوی، طرز مناسبت آدمان، تشکیل استراحت و غیره مقصد آن می‌باشد.  میشت را به زبان روسی «اداوالستوی» و انگلیسی «pleasure» می‌گویند.

میشت جمعیّتی و شخصی می‌شود. معیشت به ساحه‌های مختلف حیات اجتماعی، از جمله محنت، روحیه و رفتار آدمان تأثیر می‌رساند معیشت و واسطة قانع گرداندن طلبات میشی را طرز استحصالات مویین می‌کند. غیر از این مراسم، عنعنه‌، عادت، تفاوتهای صنفی، فرق بینّ شهر و قشلاق، موقع زن در جمعیت، تفاوت ملّی، ادیالوژی و مدنیّت جمعیت به معیشت تأثیر می‌رسانند.

شکل موهیم تشکیل معیشت شخص عایله می‌باشد. در جمعیّت ساتسیلیستی معیشت محنتکشان یکجایه با افزایش استحصالات مادّی و معنوی بهتر می‌گردد؛ نیکواحوالی مادّی و درجة مدنیّت خلق تارفت می‌افزاید. در برنامة کپسّ قید شده است؛ «کپسّ وظیفة دارای اهمیت عمومی‌جهانی تاریخی می‌گذارد، که در اتّفاق ساویتی درجة نظر به هر مملکت کاپیتالیزم بلندتری زندگانی تأمین کرده شود». (ص-87).

موافیق برنامة ترکقّیات خواجگی خلکق ا.ج.ش.س. مبلغ‌گذاری دولتی برای ساختمان منزلگاه، بهبودی سیمای شهر و دهات، وسیع کردن شبکة کسل‌خانه‌ها، مؤسسه‌های بچگانه، کتابخانه، کلوبها، خانه‌های استیراختی و سپتاریه‌ها منتظم می‌افزاید. مسئلة انکشافن منبعدة خذمت میشی، با تکنیکة نوترین مسلّح نمودن آن پیش‌بینی شده است. معیشت زیاددلخواه نفر را می‌تاند به شخص ضررآور مبدّل گرداند و آدمی، که بی میشت کفایهگی زندگی می‌کند پس به بیماری و کمبودیهای زیاد دچار می‌شود.  مفهوم معیشت را اساساً مردم عادّی همچون «راحت کردن» و یا «دم گرفتن» در نظر دارند.