تجریبة «پامیر»

«پامیر» نام تجربه‌ای است، که ضمن آن تأثیر متقابل ذره‌های کیهانی انرژییشان از حد کلان (بیش از 1014 ایو) و یدراهای اتمی اتمسفرم زمن به واسطة کمیره‌های رینتگینی ایمولسیانی آموخته می‌شود. تجربه سال 1971 cap شده، در آن مؤسسه‌های علمی تدقیقاتی ا.ج.ش.س. (از جمله انستی­توت فیزیکه و تکنیکة اف رسّ تاجیکستان) به نام س. و. امراو و خارجه (پالشه) شرکت می‌ورزند. ذرّة کیهانی اوّله هنگام با این یا آن «یدرای اتمی اتماسفی­رة زمین برخوردن یک قسم اینیر­گیة خود را صرف کرده، چند ذرّة سانوی به وجود می‌آورد. اگر انرژیة ذرّة کیهانی اوّله بعد چنین تأثیرات، که برای تولید ذره‌های سانوی انرژییشان بیشتر از انرژیة آستانی قید ذره‌های ترمگی کافی باشد، وه‌ای تا لحظة به اسباب سنجش (مثلاً، کمیرة رینتگینی ایمولسیانی-کره) رسیدن باز چند ذرّة سانوی تولید کرده می‌تواند.

زرّه‌های ابتدایی انرژییشان از حد کلان در ترکیب نورهای کیهانی خیلی کمند (اندریک 0، 88 ذرّة انرژیش بیش از 1016 ایو در 1 سال • م2 ستیردین). برای اندوختن معلومات کافی ستتیس­تیک کمیره‌های قیدکنندة مساحتشان.– 1000 م2-را نسبت به سطح بهر حدّلیمکان بلند جایی داده آنها را کمش 1-2 سال متّصل به کار انداختن لاویم می‌آید. کره-ا تجربة «پامیر» در آقرخر نام محل وبک 80 کم دورتر از مرغاب، در بلندیهای 4370 م (599 گ/سم2) و 4870 م 566 گ/سم2) جایی داده شده‌اند. و-کونتها، الکتروندا و پاایتراندا به کره زده، ترمة الکترونی-فاتان ی (تاف) به وگ جد می‌‌آورید. زرّقای ترک-ب تاف-را ورقه‌ها (پواردا)-ا رینتگینی و ایمولسیانی به قید می‌گ-رند

ادّیترین نوع کره سیستمم قَبَتهای سربیست، که از یکدیگر با ورقه‌های رینتگینی و ایمولسیانی چو­دا می‌باشپد. پلیانکة رینتگینی اسیتیلسیلّیولازه‌ای است، که 200 مکم غفسی دارد و از در دو طرف با ایمولسیة غفسی‌اش 48 میکرونی (مقدار نسبتاً زیاد برامید نقره) پوشیده شده است. این امکان می‌دهد، که کنجهای افتش ذره‌ها (کنجهای زینیتی و عظیموتی) با آسان چِن کرده شود.           ف. نارموراداف.