تاریی

تاریی (لاتینی تhorium) ، تh، المنت شیمینی رادیواکتیو (از اکتینایدهاست) از گروه 3 سیستم دوری مندلیف، رقمیه اتمی 90، مسّة اتمی 232، 038. تاریی طبیعی عملاً از یک ایزوتوپ نسبتاً ثابت”ت (ت’/2 چ-1، 39-1010 سال) و چار ایزوتوپ غیریسابیت عبارت است.

تاریی را سال 1828 ا. یه. بیرسیلیوس کشف کرد. تاریی متال سفید نقره‌گونیست، t گدازش 1750oس، زیچی‌اش 11، 720 کگ/سم3. تاریی و آکسید آن را چون کتاد در لامپه‌های الکترونی، ژنراتوری و غیره استفاده می‌برند. تاریی یکی از منبعهای مهمّ انرژیة یدرایی حساب شده است: ازاتال آن 235تh اشیایست برای حاصل کردن ایزوتوپ عورن 233u دواکسید تاریی (تh02) اشیای آتش‌بردارست.