تلفن (از تیلی… و یونانی رhone-صدا) ، 1) اسباب الکترواکوستیکییست برای به للیشهای صوتی تبدل دادن لپیشهای الکتری. وابسته به طرز تبدل لپیش الکترومگنیتی، الکترودینمیکی و پیزاالیکتری میشود.
تیلیفانهای الکترومگنیتی بیشتر معمولند. تلفن را اپّرتهای تلفن، کامّوتتارها و اسبابهای رادیوتیخنیکی (مثلاً، در رادیوستنتسیههای قبول و ارسال) ، بعضاً در سخیمههای مخصوص اندازهگیری و غیره استفاده میبرند. سالهای 70 عصر 20 برای نظارت رادیوعلاقه و قبول سیگنالهای ستیرافانی تلفنهای الکترودینمیکی ساخته شدهاند. 2) اسم اپّرت تلفن را گویند، که در روزگار قبول شده است.