تشبیب

تشبیب (عربی-ذکر اییام جوانی) ، در شعر کلاسیکی فارس-تاجیک جزئی از قصیدة مدحیست، که در آن اییام شباب (جوانی)-ا شاعر یاد می‌شود. در اشعار شاعران گذشتة فارس-تاجیک بسیار تشبیبهایی پیش می‌آیند، که در آنها گاهی از عشق و جوانی، گاهی از وضع زندگی شاعر سخن می‌رود. چنین تشبیبها برای آموختن عقیده و احوال زیدگی شاعران یاری می‌رسانند. بیشتر قصیده‌های غابیة بلخی، فرّخی، عنصری، منوچهری، ادیب صابر ترمذی، مسعود سعد سلمان، انوری، اسلر‌الدّین اخسیکتی، خاقانی و دیگر تشبیب دارند. در بعضی کتابهای ادبیات‌شناسی تشبیب را با اصطلاح نصیب نام برده‌اند. و. طایراو.