تماکوکشی

تماکوکشی، نفس گرفتن دود تماکو را گویند. تماکو را آخر عصر 15 x. کالمب از امریکا به اسپنیه و پارتوگلیه آورد. در اوّل چون رستنی آرایشی، بعد برای کشیدن استفاده می‌شد. برگ خشک و کوفتة آن را می‌بوییدند. استفادة زیاد تماکو باعث زهرآلودشوی آدمان گشت. از این رو در یک قطار مملکتها (مثلاً، انگلیه) تماکو را منع کرده، حتّی تماکوکشها را جزا می‌دادند. تماکو در روسیه عصر 17 پیدا شد و سال 1649 شاه الینسیی رماناو در منع تماکو قرار برآورد. تماکو بعد از طرف پیاتر i اجازت شدن فروش تماکو اوج گرفت.

تماک و به ارگانیزم ضرر کلان دارد. هنگام نفس گوریفتین دود تماکو سر دندان آسیب یافته، کرییس (نگرید کرییس دندان) ، ستامتیت و گینگیویت پیدا می‌شود. ضمن تماکو آدمان دچار کسلیهای سل، نیوریت، تشنج رگها، گیپیرتانیه، اتیراسکلیراز و بیماریهای مزمن دهان، زبان، حلق، گلو، برانخها و غیره می‌گردند. از تأثیر منتظم نیکوتین عصبیة ویگیتتیوی نامرتّب گشته، شیرة معده و ترشی‌اش می‌افزاید؛ این باعث گزک و زخم معده می‌شود. در ترکیبیک دود تماکو غیر از نیکوتین مادّه‌های دیگر ضررناک (مثلاً، مادّه‌های آماسافر و غیره) نیز هستند. آدمان در یک روز تا دو قوطی تماکو می‌کشیدگی نسبت به آدمانی ، کن تماکو نمی‌کشند، 20 مراتبه زیادتر به سرطان شش گرفتار می‌شوند. تماکو باعث بیماریهای سرطان لب، دهان و خیرنایی نیز می‌گردد. دود تماکو به آدمان اطراف نیز ضررناک است. تماکو مخصوصاً به زنهای حامله ضرر دارد، زیرا نیکوتین به خون گزشگه، جنین را زهرآلود می‌کند. تدقیقات علمی سالهای آخر مویین کرد، که دود تماکو باعث علّت فعالیّت باصره شده می‌تواند. برای معالجة نیکوتینیزم (مدّت زیاد از تماکو زهرآلود شدن) پسیخاتیرپیه، پسیخاپرافیلکتنکه، اینچنین بعضی داروها (تبیکس، لابیسیل و غیره) مفیدند.