ننکین ننتسزین، شهریست در ختایی، در ساحل راست دپریای ینتستسز. مرکز مأموری مضافات تسزینس و. اهالیاش 2 ملن. نفر (1974). ننکین اوزیل مهم نقلیات، بندر دریایی، شهر کلان صناعتیست. سا-هههای مهم صناعتش: دستگاهسازی، توربینسازی، استحصال ایلیکت را-رادیوپّرتوره، ماشینهای بارکش، ماشینهای خواجگی قشلاق، متالورگیه، شیمی (مخصوصاً استحصال نوریهای خیمیوی و نخ صنعی) ، سیمان، بافندگی و خوراکواری. ستنسیة الکتریکی آلوی هست. در ننکین یادگاریهای معماری و تاریخ بسیارند، از جمله: دیوار شهری (34 کم، عصرهای 14-17) و مقبرة سون یت-سین (1926-1929). در اطراف ننکین معدن آهن و انگشتسنگ استحصال میکونند. ننکین یکی از مرکزهای علمی و مدنی بوده، فیلیل اف رخخ، انیویرسیتیت، 8 مکتب عالی، موزیی، رسد-خانه، باغ باتنیکی و باغ هیوانات دارد.
ننکین سال 472 تا میلاد بنیاد یافته، در زمانهای گوناگون هر خیل لام داشت. ننکین سالهای 1368-1421 پایتخت ختایی، 1421-1911 مرکز ملک تسزینّن، 1853-1864 پایتخت دولت تیپینها. از دسامبر 1911 تا آوریل 1912 پایتخت ریسپوبلیکة ختایی، قرارگاه حکومت ریسپوبلیکوی با سرداری سون یت-سین بود. سالهای 1912-1927 مرکز مأموری مضافات تسزینس و، 1927-1946 مرکز ریکسیه و حاکمیت کانترّیوالیوتسیانی، 1946-1949 باز قرارگاه حکومت ریسپوبلیکة ختایی. ننکین 23 آوریل 1949 از گامیندنچیان آزاد کرده شد.