ساکالاوه ولینتینه ستیپناونه

ساکالاوه ولینتینه ستیپناونه (تولدش 24 2. 1916، کرانشتدت) ، ایران‌شناس ساویتی روس، دکتر علمهای فیلولوژی سال 1955). از عایلة دهقان. فکولتنت شرق‌شناسی انیویرسیتیت دولتی لنینگرادرا ختم کرده است (1938). معلم کفیدرة ایران‌شناسی انیویرسیتیت دولتی لنینگراد(از سال 1939) ، خادم علمی شعبة لنینگردی انستیتوت زبان‌شناسی اف ا.ج.ش.س. (از سال 1950). ساکالاوه با توصیه استادش ا. ا. زروبین به آموزش و تدقیق ساخت فونتیکی زبانهای حاضرة ایرانی مشغول شوده است. فعالیّت علمی ساکالاوه از تدقیق فونتیکة زبان تاجیکی آغاز یافته است. وه‌ای اصول ایکستیریمینتلی را به کار برده، اثبات نمود، که برای زبان حاضرة تاجیک درازی و کوتاهی صداناکها ماهیّت فانالاگی ندارد و حالا آنها از روی استواری (آ، او، ا) و نااستواری (ا، ا، و) اینچنین خصوصیت صفتی خود به هم مقابل گذاشته می‌شوند. ساخت آوازی زبانهای گروه غربی ایرانی (بلوجی، کُردی، تلیشی، تاتی) در جلد یکم و گروه شرقی (یغنابی، زبانهای پامیری) در جلد دوّم اثرش-«آچیرکها دایر به فونتیکة زبانهای ایرانی (1953) هرجانبه تدقیق شده است.   ساکالاوه در آموزش ساخت گرمّتیکی و لغوی زبانهای پامیری و مویین نمودن علاقة بینیهمدیگری آگها سهمی دارد («برتنگسکی تیکستы ا سل‌آور»، 1960؛ «روشنسکی ا خوفسکی تیکستы ا سل‌آور»، 1959). با مدالها مکافاتانیده شده است.

اسار. فونتیکه تدجیکسکاگا یزыکه، مسکو-لاندا، ن 1949؛ گینیتیچیسکی آتناشینیه مویدجنسکاگا یزыکه ا شوگننا-یزگولامسکایی یزыکاوایی گروپّы، لاندان، 1973.

د. کریمشایف.