شاکیر لطف‌الله

شاکیر لوتف‌الله (س. تو. و وف. نامعلوم) ، شاعر و دانشمند تاجیک (ا. 17). عالم ساحة فقه، حدیث، بیان، تفسیر، فلسفه، نجوم، منطق، نحو بود. در دورة سبحانقولیخان (حکم. 1680-1702) ش. در دربار بود. بعدتر آن را ترک کرد و به کار تدریس و تألیف اثرهای علمی و بدیعی مشغول شد. ش. استاد معمّا و یکی از مفسّران «شبستان نکات و گلستان لغات» فتّاحی نیشاپوری بود. ملیحای سمرقندی به ش. دیوان غزلیات، دیوان قصاید، مثنویهای «لیلی و مجنون»، «خسرو و شیرین» و رساله‌ای را دایر به نجوم نسبت داده است. ش. اینچنین «اخلاق-جلالی» را به نظم درآورده است. غزلها، قصاید و قطعها و ابیات پراکندة ش. در «مذاکر-ال-اصحاب» ملیحای سمرقندی، ردایفولشعارها و بیاضهای ا. 19 «نمونة ادبیات تاجیک» س. عینی و غ. به نظر می‌رسند.

د .: میرزایف ا. سییدا ا اگا می‌ستا و استاری تدجیکسکایی تیتیرتورы، استالینبد 1954،   علی‌اف گ. یو تیمы ا سیوجیتы نیزم و لیتیرتورخ نراداف واستاکه. ، م. 1985.