سابیر (تخلّلوسش؛ نامش میرزا علیاکبر طایرزاده؛ 31. 5. 1862، شهر شاماهی-25. 7. 1911، همان جا) ، شاعر آذربایجانی. در مدرسه، بعد در مکتب اصول نو تحصیل کرده است. در جوانی غزلهای عاشقانه مینوشت. پس از روالوتسیة 1905-07 به موضوعهای اجتماعی دست زد. در جرنل هجوی «ملّا نصرالدین»، با هر خیل تخلّصها هجویهها مینوشت. صابر در هجویههای اجتماعیش، که نخستین بار در ادبیات آذربایجان مسئلة استثمار صنفی را به میان گذاشته بود، خلق محنتکش را به مبارزه برای حقوقهای خود دعوت میکرد. پراکنده شدن دومة دولتی در روسیه، فتنة مطلقیت بر ضد حرکت آزادیخواهی در مملکتهای شرق نزدیک، ظلم سلطان ترکیه، حیله و نیرنگ ریکسیة بینلخلقی از موضوعهای اساسی هجویههای سیاسی اویند. صابر در ادبیات آذر رویة نو هجوی تمایل ریلیستی داشته را بنیاد کرد. شعرهای او اوّلین نمونی ادبیات پرولتاری آذر بودند.
Инчунин кобед
سفی ابوالعلا عبدالمؤمن جاروتی
سفی ابوالعلا عبدالمؤمن جاروتی (سال تولد و وفات نامعلوم) ، لغتنویس فارس-تاجیک (عصر 15). در …