سرو

سرو، جنس بتّه و درختان همیشه‌سبزیست از عایلة سرویها. تا 20-25 (بعضاً تا 45 متر) قد می‌کشد، غفسی تنه‌اش 30-70 سانتی‌متر، تا 2 هزار سال عمر می‌بیند. برگهای نونهال سرو سوزنشکل (تا 1 سانتی‌متر) و درختان کلان آن پولکچشکلند (1-2 ملّیمیتر) ، جلغوزه‌اش مدوّر (دیمیترش تا 2-3 سانتی‌متر) ، سال سوّم پخته، سال چارم گشاده می‌شود، تخمش میدة قناتکدار (5-7 ملّیمیتر). نمودهای گوناگون سرو به اقلیم سوبتراپیکی خاسند.

قریب 20 نمود سرو در کشورهای بهر میانزمین (ایران، آسیای خرد، جزیره‌های بهر ایگیی، کریت و کیپر) ، سخره، هیمالیای، خیتای جنوبی، امیریکة شمالی می‌رویند. در اتّفاق ریسپوبلیکه‌های ساویتی سوسیالیستی سایوز ساویتسکیخ ساتسیلیستیچیسکیخ ا.ج.ش.س. (کوکز و کریم جنوبی) سرو چون آرایش خیلی معمول است. سرو در شرق و از جمله در تاجیکستان از قدیمولییام معلوم است. اقلیم ریسپوبلیکه برای نشو و نمای یکچند نمود سرو مساعدت دارد. در سالهای آخر خیابان و کوچه-باغهای ریسپوبلیکه را سرو سرسبز آرایش می‌دهد. نهال از تخم روییدة سرو در سه سال 1، 5 متر قد می‌کشد.
دبیات: دیریویه ا کسترنیک سایوزه ساویتسکیخ ساتسیلیستیچیسکیخ ریسپوبلیک ا.ج.ش.س.، تام 1، مسکو- لنینگراد، 1949 .؛ دیریویه ا کسترنیک دلیه آزیلینینیه تدجیکیستنه، دوشنبه، 1965.
م. اسماعیلاو.