سروت ملّی

ثروت ملّی، مجموع نعمتهای مادّی، که در اختیار جمعیت است. وابسته به طرز استحصالات ثروت ملّی در اختیار جمعیت یا در دست صنفها، گروهها و شخصان علی‌حده بوده می‌تواند. در دورة کاپیتالیزم قسم زیاد ثروت ملّی در دست صنفهای استثمارکننده است. در دورة سوسیالیزم باشد، ثروت ملّی این مجموع ذخیرة نعمتهای مادّی در نتیجة محنت نسلها بوجودامده و به گردش خواجگی جلب نمودن ظهیره‌های طبیعی می‌باشند.
تجریبة استحصالی و علمی و تکنیکی محنتکشان در انکشاف ثروت ملّی مقام مخصوص دارد. تمام نعمتهای مادّی در نتیجة محنت آفریدشده وابسته به اهمیت خود در حیات اقتصادی جمعیت به قسمهای زیرین جدا می‌شوند: 1) فاندهای اساسی و گردان استحصالی خواجگی خلق (بناها، انشائات، مشینه‌ها، تجهیزات، اشیای خام، مصالح، سوزشواری و غیره)؛ 2) ذخیره‌های مالی (محصولات تییاری، که در انبارهای مؤسسه‌های سوسیالیستی و تشکیلاتهای سودایی وجود دارند) و سغرتوی خواجگی خلق؛ 3) فاندهای غیرییستیهسالی؛ 4) مالکیّت شخصی اهالی؛ 5) به پراسیسّ تکراراستحصالکنی جلب نمودن نعمتهای طبیعی-میدانهای خواجگی قشلاق، جنگلها، آبها، کندنیهای فایده‌ناک، ذخیره‌های انرژیة آبی و غیره. در دورة سوسیالیزم ثروت ملّی به تمام جمعیت یا به کالّیکتیوهای علی‌حدة محنتی و تشکیلاتهای جمعیّتی و یا به خانواده و اعضایان علی‌حدة جمعیت تعلق دارد. ثروت ملّی برابر ترقّیات استحصالات ‘جمعیت، افزودن فاندهای اندوخت و استعمال و دیگر ساحه‌های خواجگی خلق انکشاف می‌یابد. افزایش ثروت ملّی در زمان سوسیالیزم برای زیاد کردن حاصلناکی محنت و بلند برداشتن درجة نیکواحوالی مادّی محنتکشان مساعدت می‌کند.