سفرزاده غایب

سفرزاده غایب (20. 2. 1940، دیهه ملّاجان ریان واسع، ولایت کولاب-19. 7. 1972 قشلاق کدوچی، همان ریان) ، شاعر ساویتی تاجیک. از عایلة کالخوزچی. پس از ختم انستیتوت دولتی پیدگاگی دوشنبه (1962) تا آخر عمر خادم کلان ادبی گزیتة «تاجیکستان ساویتی» بود. فعالیّت ایجادی سفرزاده از سال 1958 سر شده است. اشعارش در مجموعه‌های «کاروان آرزو» (1969) ، «آشیان آفتاب» (1972) و منتخب «میراث جوانی» (1978) گرد آمده‌اند. شعرهای او سادهیو روان بوده، اساساً وطن، مادر، دوستی و رفاقت و عشق و محبّت پاک جوانی را ترنم کرده است. شعرهای سفرزاده به زبان روسی، خلقهای اتّفاق ریسپوبلیکه‌های ساویتی سوسیالیستی سایوز ساویتسکیخ ساتسیلیستیچیسکیخ ریسپوبلیک ا.ج.ش.س. و خارجه ترجمه شده‌اند. سفرزاده شعرهای شاعرایی روس، ارمن، بیلاروس، آذری، ازبک و بعضی اثرهای ادیبان شرق و غرب را ترجمه کرده است. سفرزاده آچیرک و مقاله‌های زیاد پوبلیسیستی تألیف کرده است. با گرماتة فخری پریایدیوم ساویت عالی ریسپوبلیکة ساویتی سوسیالیستی تاجیکستان سرفراز گردیده بود. عضو اتّفاق نویسندگان اتّفاق ریسپوبلیکه‌های ساویتی سوسیالیستی سایوز ساویتسکیخ ساتسیلیستیچیسکیخ ریسپوبلیک ا.ج.ش.س. از سال 1971.
دبیات: ت ا ب ا ر آ و س. ، در زندگی از خویش گذارم اثری من، در کتاب او: حیات، ادبیات، رئالیزم، دوشنبه، 1984؛ پیستیل تدجیکیستنه، دوشنبه، 1981. ش. یادگاری.