رنگ

رنگ، 1) مصنوعات لاک و رنگ و بارییست، که از مادّه‌های پیوستی (رویشان شخشونده) و پیگمینتهای آرگنیکی یا غیریارگنیکب ترکیب یافته است. در ترکیب رنگ اینچنین حل‌کننده‌ها و دیگر مادّه‌ها بودنشان ممکن. روغن رستنی یا عالیفها، لاکها، یعنی محلول طبیعی یا سنتزی عالیگامیرهای (پلیمرها) ترکیب حل‌کننده‌های آرگنیکی، محلول آبکی شیریش نباتات و هیوانات، شیشة مایع (pنگ سلیکاتی) و غیره را چون مادّه‌های پیوستی رنگ استفاده می‌برند. در صناعت رنگ را اساساً در شکل سوسپینزیه‌های غلیظ یا آبکی استحصال می‌کنند. پیگمینتها را با مادّه‌های پیوستی می‌‌آمیزند، بعد پیگمینتهای محلول حاصلشده را خیلی می‌سایند، در نتیجه pنگ غلیظ حاصل می‌شود. برای حاصل کردن سوسپینزیه به رنگ غلیظ حل‌کننده‌های مخصوص یا عالیف همراه می‌کنند. pنگ سخت (در شکل تختچه‌های علی‌حده، مثلاً، pنگهای اکوریلی-آبی) و خاکه نیز استحصال می‌کنند. رنگ از روی تعیینات به رنگهای خواجگی، تصویری و پالیگرفی جدا می‌شود. رنگ را در خواجگی خلق و حیات میشی اسا­سن برای خوش‌نمود کردن و از تأثیر نمی، نور آفتاب، مادّه‌های شیمیایی، حرارت بلند، مغار و غیره ایمن داشتن اشیا استفاده می‌برند.

2) رنگهای مینیرلی، پیگمینتهای طبیعی، مینیرلهای سفید یا هررنگه، جنسهای کوهی، معدن و غیره، که چون مادّة رنگکننده استفاده می‌برند. چنین نوعهای رنگهای شیمیایی معلومند: کربنتی، سلیکاتی و لایی، آکسیدی و گیدرااکسیدی، سولفاتی، اگلیرادی و غیره. بعضاً سلفیدها و فاسفتها را هم به صفت مادّه‌های رنگکننده استیفا­ده می‌برند. رنگهای طبیعی خیلی استوار و به تأثیر روشنای و اتمسفرب تاب‌آور می‌باشند. رنگهای طبیعی خیلی فراوانند و راه استفاد‌ه‌اشان هم آسان است. از این جهت آنها از رنگهای سینتیتیکی افضلتر دانسته می‌شوند. رنگهای سلیکاتب، آکسیدی و اگلیرادی، که در صناعت و ساختمان تکنیکی، پالیگر­فیه و صنعت تصویری استفاده می‌شوند، از دیگر نوعهای رنگ معمولترند.