پلّدیی

پلّدیی (لاتینی palladium-به شرف کشف سیارة خرد پلّده چنین نامیده شده است) ، رd، المنت شیمیایی گروه 8 سیستم دوری مندلیف، رقم اتمی‌اش 46، مسّة اتمی‌اش 106، 4؛ رنگش نقره‌تاب، زیچی‌اش 12020 کگ/م3، 1 گود. 1552° س، t جوش. 3980° س است. پلّدی طبیعی از 6 ایزوتوپ ثابت (102رd، 104رd، 106 رd، 106 رd، 108رd، 110رd) عبارت است. پلّدیی را سال 1803 عالم انگلیس و. وال­لستان کشف کرده است. پلّدی متال از همه سبک و نرم گروهچة متالهای پلتینی بوده 10-6% مس­سة قشر زمین را تشکیل می‌کو­ند. در طبیعت در حالت خودرویی یا خوله (با متالهای نادر و پیوستهای شیمیایی) دچار می‌شود.

پیوستهایش عادتاً 2 و 4، بعضاً 3-ولینته بوده، پیوستهای 2-ولینته‌اش بیشتر استوارند. از جهت شیمیایی در بین متالهای گروهچة پلتینی از همه فعالتر است. در شه‌شراب، کیسلاته‌های نیت­رت و سولفات جوشان به آسانی حل می‌شود. هنگام تا  700° س تفسانیدن با قَبَت آکسید پوشیده می‌­شود. در حرارت معتدل با کلر و برام، در وقت تا سرخ شدن تفسانیدن با فتار خشک و سلفور به ریکسیه داخل می‌شود.

با آکسگین رdo، رdo2 با گلاگندها رdf2، رdf3، رdcl2، رdj2 و با سلفور رds و رds2  هاسیل می‌کند. پلّدیی خاصیت خوب گیدرّگینفوروبری دارد (1 حجم پلّدیی تخمیناً 900 حجم هیدروژن را فرو می‌برد). اکثر نمکهای پلّدیی در آب نغز حل می‌شوند. پلّدیی را در صناعت از معدنهای سلفیدی میس و نیکل یکجایه با پل­تینه و معدنهای طلا حاصل می‌کنند. پلّدیی و خوله‌های آن را در الکتروتیخنیکه، صناعت شیمی، جوادیرات، ستامتالوژی و غیره استیفا­ده می‌برند.