پراتارینیسّنس

پراتارینیسّنس (از پراتا… و فرنسوی renaissance-احیا) ، دوره‌ای است در تاریخ مدنیّت اتلیوی، که از بسیار جهتها به صنعتیه احیا زمینه تییار کرده است. اصطلاح «پراتارینیسّنس» را بار اوّل تاریخ‌شناس شوییتسریه یه. برکخردت استفاده برده است. پراتارینیسّنس در عصر 13 و ابتدای عصر 14 نشو و نما یافته است. پیدایش پراتارینیسّنس به تشکّل شهرهای آزاد اتلیه، که در آنها هنرمندی و سودا ترقّی کرده، یکچند اصلاحات ضدفیادلی گذرانده شده بودند، علاقه‌مند است. به صنعت پراتارینیسّنس تمایل انعکاس حسی و عیانی واقعیت ریلی، تصویر حادثات دنیوی (غیریدینی) و میل تمام به میراث عتیقه خاص است. بعضی از پدیده‌های اسلوب نو پراتارینیسّنس در سنع­ت معماری اسرهای11-13-ا تاسک­نه دیده می‌شود: رویکش مرمری رنگارنگ، تقسیمات متناسب و نازک دیوار بناها و اس­تیفادة بعضی عنصرهای بناسازی عتیقه به معماری این دوره امکان داد، که مرکّبی اسلوب رمانی­ را برطرف کند. نمایندگان اسلوب گاتیکة دورة پراتاپناو (ارنال­فا د کمبیا و غیره) به آفریده‌هایشان تمکین و آرامی می‌بخشیدند. به صنعت هیکلتراشی دورة پراتاپناو (نیکّالا پیزنا و غیره) رغبت به شکلهای نفیس و زیبا، اینچنین تأثیر دوره‌های آخر صنعت یتیقه خاص است. مصوّران پراتاپناو (ل. کولّین و جاتّا) اثرهای حقانی و مؤثر آفریده‌اند. حادثة به همین مانند (کوشش در چه باوری‌بخش آفرندن آبرزها) در ادبیات اتلیوی این دوره نیز مشاهده می‌شود (نظم مکتب «دالچی ستیل نواوا»، دنتی). تمایلات پراتاپناو در ایجادیات ف. برو­نیلّیسک، دانتیلّا، مزچّا نقش خود را گذاشته‌اند.