پاستیمپریسّیانیزم

پاستیمپریسّیانیزم (از لاتینی post-بعد و امپریسّیانیزم) ، افادة شرطی مجموع رویّهایه اساسی صنعت رسّامی فرنسیه در آخر عصر 19 و اوّل عصر 20. استادان پاستیمپریسّیانیزم، که ایجادیاتشان اصلاً به امپریس­سیانیزم پیوست بود، از میانة سالهای 1880 (زمان تنزّل این رویه) کوشش می‌کردند، که واسطه‌های تصویری نو یا به عقیدة خودشان، به زمان موافق را یابند؛ ه­رکت می‌نمودند، که ایمپیریزم تفکر بدیعی را برطرف نموده، از انعکاس لحظه‌های جداگانة حیات، که خاص امپریسّیانیزم است، به تجسم یگان حالت طولانی آن (خواه معنوی و خواه مادّی) گذرند. در پاستیمپریسّیانیزم نشانه‌های تنزّل مدنیّت همان دورة اورا­پة غربی، لحظه‌های بدل‌شوی آن، جستجویو ریاضت رسّامان در راه دریافت جودرهای غایوی و اخلاقی عکس یافته‌اند. هرچند یک قطار جریانهای پاستیمپریسّیانیزم (نیایمپریسّیا­نیزم، سمبلیزم و غیره) از دایرة زمان خود بیرون نرفته‌اند، ولی ایجادیات استادان پیشقدم آن-پ. سه‌زنن، و. ون گاگ، پ. گاگین، ا. دی تولوز-لاتریک با پروبلم دای به میانگذاشتة خود به تاریخ صنعت تصویری عصر 20 ابتدا گذاشته است.