پالیمیریزتسیه

پالیمیریزتسیی، چنین یک پراسیسّ سنتز پلیمرها را گویند، که ضمن آن از تأثیر متقابل مالیکوله‌های مانامیر (یا مانامیرها) عادتاً پیوستهای خردمالیکولة علاوگی تشکّل نمی‌یابند. پلیمریزتسیه مسلسل و زینه به زینه می‌گذرد. پلیمریزتسیة مسلسل با تشکّل و اشتراک ردیکلهای آزاد (پلیمریزتسیة ردیکلی) یا یونها (پلیمریزتسیة ا آ ن ی) به عمل می‌آید. در پلیمریزتسیة زینه به زینه ریکمیه با افزودن مسّة مالیکولوی پلیمر در چندین مرحله تدریجاً می‌گذرد.

باقیماندة مانامیرهای ترکیب پلیمر زویناهای ساده (یا مانامیری) نام دارند. پراسیسّ پلیمریزتسیه از سه مرحله عبارتست: 1) تشکّل مرکز فعال؛ 2) درازشوی سلسلة پلیمری؛ 3) قطع سلسله. هنگام پلیمریزتسیة ردیکلی در مرحلة اوّل برای حاصل شدن ردیکلهای آزاد شرایط موهییا می‌شود. چنین زرّچه‌های (مرکزهای) فعال از گرم کردن مانامیرها (پلیمریزتسیة حرارتی) ، از تأثیر روشنایی (فاتاپالیمیریزتسیه) ، شعاع‌افکنی رادیواکتیویی (پلیمریزتسیة ردیتسیانی) ، ریکسیه‌های آکسید و برقرارشوی به وجود می‌آیند. در عملیه برای حاصل شدن ردیکلهای آزاد اکثر از مادّه‌های مخصوص-انیتستارها (پیراکسیدها، گیدراپیراکسیدها، پیوستهای دیزامینی، د-و پلیسولفیدها و غیره‌ها) استفاده می‌برند.

و. کیمسناو.