اسیر

آسیر (ap.      فشارنده) ، دوای را گویند، که به سبب شدّت قوّت قبضکنندگی و جمع‌کنندگی خود قسمهای عضو را می‌فیشارد تا آن که مادّة بتونه و رطوبت رقیقه را، که در میان آنهاست، فشرده جدا گرداند و از هر راهی، که باشد، برارد. این دوا را به روی عضو می‌مالند و قم می‌خورند.