نونگ، نون (خود ب و نو ن گویند) ، خلقیتیست، که اساساً در شمال رسو (زیاده از 535 هزار، 1978) و رخخ (در رخخ آنها را گروه اتنوگرافی چجونها میحسابند) مسکنند. زبان نونگ به زبان تایی منسوب است. در بین نونگ دین و آیینهای قدیمی انیمیستی باقی مانده است. مشغولیّت اساسیشان دهقانی، چارواداری و هنرمندیست.