نمی هوا

نمی هوا، مقدار بوغ آب در حواست؛ یکی از کارکتریستیکة مهم آب و هوا و اقلیم است. نمی هوا در رفت جریان بعضی پراسیسّ-های تیخنالاگی، طبابت یک قطار بیماریها، محفوظ داشتن اثرهای صنعت تصویری، کتاب و غیره از عاملهای مهم حساب می‌یابد. کارکتریستیکه‌های نمی هوا اینهایند: 1) چندیری (یا فشار پرتسیل)-ا بوغ آب (ا) ، که با ن/م2 (مّ سوت• سیماب یا مب) افاده می‌یابد؛ 2) نمی مطلق ا-مقدار بوغ آب به حساب گ/م3؛ 3) نمیپ خاص q-مقدار بو­غ آب 1 کگ هوای نم به حساب گ؛ 4) نسبت غش w، که با مقدار بوغ آب (با گ-ها) در 1 کگ هوای خشک مویین کرده می‌شود؛ 5) ن­می نسبی r-نسبت چندیری بوغ آب هوا (ا) بر حدّ چندی­ری ا؛ 6) نارسایی نم d-فرق بین حدّ چندیری و چندیری اصلی بوغ آب در همان یک حرارت و فشار؛ 7) نقطة شبنم.

نمی هوای اتمسفرة زمین در فاصلة وسیع تغییر می‌یابد. مثلاً، در نزدیکی سطح زمین مقدار بوغی آب در هوا (از روی هچم) به هی­ساب میانه از 0، 2% (در ارزهای بالا) تا به 2، 5% (در منطقه‌های تراپیکی) تغییر می‌یابد. چندیری بوغ ا در ارزهای قطبی اییام زمستان از 1 مب (بعضاً همگی صدیک مب) ، اییام تابستان از 5 مب کمتر است؛ در منطقه‌های تراپیکی باشد آن تا 30 مب و از این خم زیاد می‌شود. در بیابانهای سوبتراپیکی ا تا به 5-10 مب (1 مب=102 11/م2) می‌رسد. نمی نسبی در منطقه‌های ایکوتاری (میانة سالانه 85% و زیاده از این) ، در ارزهای قطبی و ای­یام زمستان در سطح خشکیهای ارزهای میانه خیلی زیاد می‌باشد. اییام تابستان نمی نسبی منطقهایی، که در آنها بادهای مسّانی ماوزند، خیلی زیاد است (مثلاً، در هندوستان 75-80%). در بیابانهای سوبتراپیکی و اییام زمستان در منطقه‌های مسّانی قیمتهای خرد r مشاهده می‌شوند (تا 50% و از این هم کم). با زیاد شدن بلندی گ، ا و  q نیp با سرعت کم می‌شوyد. در بلندی 1، 5-2 کم چندیری بوغ نسبت به قیمت آن در سطح زمین به حساب میانه دو برابر کم است. ترا­پاسفیره قریب 99% بوغ آب اتمسفره را در بر می‌گیرد. در هوای بالای هر یک م2 سطح زمین به حساب میانه 28، 5 کگ بوغ آب موجود است.

تغییرات شباروزی چندیری بوغ در بالای اقیانوسها و ناحیه‌های نزدیبهری متناسباً با تغییر شباروزی حرارت هوا به عمل می‌آید: نمی هوا روزانه با افزودن بخارشوی زیاد می‌شود. تغییرات سالانة چندیری بوغ آب نیز موافقن با تغییر سالا­نة حرارت هوا به عمل می‌آید. امّا تغییرات شباروزی و سالا­نة نمی نسبی به تغییرات ش­باروزی و سالانة حرارت چپّه متناسب است. نمی هوا را به گیگرامیتر و پسیخامیترها چِن می‌کنند.

نمی هوا به پراسیسّ مبادلة گرمی ارگانیزم و محیط تأثیر کلان دارد، از این رو برای حیات‌گذرانی انسان خیلی مهم می‌باشد. هنگام پست بودن حرارت و زیاد بودن نمی هوا اخراج گرمی از آرگ­نیزم زیاد و حرارت بدن انسان پست می‌شود؛ هنگام بلند ب و-دنی حرارت و زیاد بودن نمی هوا اخ­راج گرمی یکباره کم شده، باعث بلند شدن حرارت بدن (مخصوصاً هنگام اجرای کارهای جسما-نی) می‌گردد. هنگام کم بودن نمی هوا ارگانیزم به حرارت بلند خوبتر تاب می‌آرد. در شرایطهای اقلیم معتدل 40-60% بودن نمی نسبی هوا برای انسان شرایط خوبترین است. برای برطرف کردن تأثیر نامطلوب نمی هوا وینتیلیتسیه، کاندیتسیانیرانی ه­وا و غیره را استفاده می‌برند.