موخین میخائیل میترافناویچ

موخین میخائیل میترافناویچ (تولد 8. 11. 1915، ستنسیة اسیلکو-ل راه آهن آمسک) ، رسّام تئاتر. رسّام خلقی ریسپوبلیکة ساویتی سوسیالیست تاجیکستان (1974) ، هادیم خذمت‌نشان‌دادة صنعت ریسپوبلیکة ساویتی سوسیالیستی  تاجیکیسان (1957) ، اعضای ار اتّفاق ریسپوبلیکه‌های ساویتی سوسیالیستی ا.ج.ش.س. (1975). بعد ختم آموزشگاه رسّامنی سمرقند (1935-41) در آن جا همچون معلم کار کرد. سالهای 1943-50 در شعبة تئاتری و دیکارسیانی انستیتوت رسّامی، هیکلتراشی و معماری به نام ا. ب. ریپین، لنینگراد(کارگاه پروفسور م. پ. بابыشیف) تحصیل نمود. سالهای 1950-54 رسّام آرایشگر تئاتر درمة به نام ابوالقاسم لاهوتی، از سال 1954 سرّسّام تئاتر درمة به نام ابوالقاسم لاهوتی. موخین بیشتر از 200 سپیکتکل جنرشان مختلفرا‌ آرا داده است. موخین از امکانیّتهای صنعت تصویری و تئاتر ماهرانه استفاده برده، می‌کوشد، که دیکارسیه و آرایش صحنه مندرجة ایده‌وی و بدیعی یه سپیکتکل را قوّت دهد. استفادة اس-تاکارانة رنگها و ثبت ماهرانة تناسب روشنی و تیرگی یکی از صفتهای مهم صنعت رسّامی اوست. در قطار بهترین کارهای موخین آرایش صحنة «قصّة محبّت» ا. حکمت (1954) ، «شاه لیر» الیم شکسپیر (1957) ، «مکر نه محبّت» ف. شیلّیر (1962) ، «قربانی» ر. تکور (1959) ، «آتیلّا» الیم شکسپیر (1963) ، «خذمتگار دو ‌خواجه ‌» ک. گالدان (1964) و گیره را نامگیر کردن ممکن است. همه‌طرفه آموختن متن و در اساس متریال موجوده تجسم نمودن روحیة زمان باعث باوه-ریبخش و از جهت بدیعی مکمّل برآمدن آبرزهای این سپیکتکلها گردیده‌اند. آرایش صحنة پیسه‌های دراماتورگان ساویتی «ساعت برج کرمل» ® ن. پاگادین (1960) و «تارمار» ب. لورینیاو (1961) دارای جدّیّت و افاده واقی به خود خاسیست. پیسة «رودکی» ساتم الغ‌زاده (1958) با دیکارسیة ملّی به آرایش فراموش‌نشونده موزیین گشته است. آرایش صحنة پیسة انقلابی «طوفان*-ا غ. عبدالله‌ و ش. قیاماو (1957) با دیپلم درجة 2-یوم ازنزر‌گذرانی عمومیراسّییگی تئاترها تقدیر کرده شد. دیکارسیة پیسة تاریخی و انقلابی «حرّیت» ا  غ. عبدالله‌ (1964) با دامنه‌داری و عمومیت تصویر، مؤثری و رمانتیکة عالی فرد می‌کند. سپیکتکل «رستم و سهراب» غ. عبدالله‌ (1976) ، که در زمینة متریالهای تاریخی آرایش یافته است، دارای صلابت و شکوه و جوش و خروش حیاتیست. رسّام یگانگی ااویی را، که در یک جزء آرایش برای گشادن مندرجة ایده‌وی و بدیعی سپیکتکل موافقت می‌کند، دسترس نموده است. موخین اینچنین در تئاتر آکادمی آپیره و بلیت به کام صدرالدّین عینی صحنة آپیره‌های «عروس شاه» ن. ریمسکیی-کارسکاو (1953) ، «مزیپه» پ. چیکاوسکیی (1956) ، «رودکی» ش. سیفیدّیناو-را (1974) خالی جاذب‌ آرا داده است. آرایش صحنة پیسه‌های «می‌شنها» (1953) و «پسران آفتاب*-ا مکسیم گارکیی (1956) ، «گرگها و گوسفندان» الکساندر آستراوسکیی (1955) ، «میّت زنده» لیف تالستایی (1952) ، «کلینزار» (1950) و «بالها» ا. کارنییچوک (1955) ، ’ «پایزد زرهپوش 14-69» و. ایوانف (1952) و غیره در تئاتر درمة روسی به نام ولاديمير میکاوسکیی محصول ایجاد اوست. اشتراکچی گسترال حساباتی تئاترها در مسکو سالهای 1957 (دهة مدنیّت تاجیک) ، 1968، 1973 و گسترال تئاتر درمة به نام ابوالقاسم لاهوتی در افغانستان (1968). اشتراکچی وыستوکه‌های عمومی‌اتّفاقی و ریسپوبلیکوی رسّامان. اثرهای موخین در موزی انستیتوت رسّامی، هیکلتراشی و معماری به نام ریپین، موزی متّحدة کشورشناسی و صنعت تصویری (دوشنبه) ، موزی دولتی صنعت تئاتری به نام ا. بخروشین (مسکو) محفوظند. موخین با آردین بیرق سرخ محنت و 3 مدال مکافاتانیده شده است. م. می‌لیک-سه‌ادیم.