موهرّیک ریکتیوی

موهرّیک ریکتیوی، محرکیست، که قوّة کشش را در نه-تیجة به انرژیة کینیتیکی جریان ریکتیوی جسم کاری تبدل یافتن یگان نمود انرژیه (شیمیایی، الکتری، یدرایی و غیره) به وجود می‌آرد؛ هنگام از ساپلای محرک با شصت بیرون شدن جسم کار قوّة ریکتیوی (عقبزنی) پیدا می‌شود، که محرک و اپّرتور  به آن نصبشده را به مقابل سمت جریان ریکتیوی تیله می‌دهد. در وقت کاری محرک ریکتیوی انرژیة شیمیایی مادّه‌های سوزنده به انرژیة گرمی محصولات سوزش، انرژیة گرمی گازهای تفسان باشد، به انرژیة مکانیکی حرکت پیشروندة جریان ریکتیوی (و از این رو، به انرژیة خود اپّرتی، که محرک ریکتیوی در آن گذاشته شده است) تبدل می‌یابد. قسم اساسی هرگونه محرک ریکتیوی کمیرة سوزش می‌باشد، که در آن جسم کاری حاصل می‌شود. قسمس عقب کمیره، که برای تیزانده-ن جسم کاری و حاصل کردن جریان ریکتیوی خذمت می‌کند، ساپلای ریکتیوی نام دارد. وابسته به آن، که هنگام کار محرک ریکتیوی محیط بیرونه استفاده می‌شود یا نه، آنها را به دو گروه چودا می‌کنند؛ محرکهای هوایی ریکتیوی (مهر) و محرکهای رکیتی (مر). محرکهای هوایی ریکتیوی مهر در وقت کار هوای اتمسفره را استفاده می‌برند و مسّة اساسی جسم کاری آنها را هوای اتمسفره تشکیل می‌دهد. همة کامپانینتهای جسم کاری محرکهای رکیتی مر باشد، در بارت اپّرتی جایی می‌گیرد، که با این محرکهای رکیتی مر جهازانیده شده است. محض از این رو است، که محرکهای رکیتی مر فقط در اپّرتهای کیهانی استفاده می‌شود (نگرید محرک رکیتی، محرک ترباریکتیوی، محرک تربارکیتی و غیره).

ه. حاجییف.