موغولچه

«مغولچ» شعبة مخصوص مقامهای سلسلة «شش‌مقام». «مغولچه» در قسم دوّم «نثر» مقامها جایگیر شده، به خود نام این 6 آن مقام را می‌گیرد. macلن، «مغولچة بزرگ»، «مغولچة دوگاه»، «مغولچة نوا» و غیره. عبارة «مغولچه» اساساً به اسلوب ضربی تعلق دارد و همة شعبه‌های «مغولچه» با اصول زیرین اجرا کرده می‌شوند:

شوعبة «مغولچه» مثل صوت از کامپازیسیة پنجترکیبه عبارت بوده، آ اساسی آن با اصول ضربی دیگر: «تلقینچة مغولچه»، «قشقرچة مغولچة»، «ساقی‌نامة مغولچه» و «افر مغولچه» اجرا کرده می‌شود. از جهت مایة آهنگی «مغولچه» عادتاً با سراخبار این یا آن مقام علاقه‌مند است. متن شعری اکثریّت «مغولچه» ها را غزلهای شاعر

«مغولچه» در مقامهای «راست» و «عراق» وجود ندارد. «مغولچه» مقام «دوگاه* باشد، شعبه‌های (شاخابهای) علاوگی «قدندری» و «سمندری» را در بر می‌گیرد. «مغولچه-ا دوگاه» در ریپیرتور انسمبل مقامخانان تلویزیون و رادیو تاجیک، ارتیست خلقی اتّفاق ریسپوبلیکه‌های ساویتی سوسیالیستی ا.ج.ش.س. ا. باباقولاو و ارتیست خلقی ریسپوبلیکة ساویتی سوسیالیست تاجیکستان ج. نبی‌اف مقام خاص دارد.

دبیات: شش‌مقام، جلد 1-5، مسکو، 1950-67.