ماگیلیف

ماگیلیف، شهر، مرکز معمو­ری ولایت ماگیلیاو رسّب. بندر در دریای دنیپر. اوزیل راه آهن و شاسی. ایراپارت دارد. اهالی‌اش 290 هزار نفر (1979). ماگیلیاو قریب نیم محصولات صناعتی ولایت را می‌دهد. سا­هه‌های اساسی صناعت: کارکرد می‌­تلّ و ماشینسازی (زوادهای اوتاما­بیلی به نام س. م. کراو، «سترامّشینه»، که برای صناعت مصالح بناکاری تجهیزات می‌برارد، «الکترودویگتیل»، کانستروکتسیه‌های متالی، متالورگی و غ .) ، شیمی (کامبینتهای شیمی، نخ سنتزی «لوثن»، زواد نخ صنعی) ، خوراکواری (کامبینتهای گوشت، فابریکة قنّادی، زوادهای نان، کانسیرو، رون و پنیر و غ .) و صناعت سبک (فابریکه‌های دوزندگی، تریکاتج، لینتبافی، پایفزال و غ .). اینچنین کامبینتهای مصنوعات سلیکاتی، مصالح بناکاری، فابریکة مبل و 2 تاتس دارد. در ماگیلیاو انستیتوتهای ماشینسازی، تیخنا­لاگی، پیدگاگی. 9 مکتب میانة مخصوص، تئاتر درمه، موزی کشورشناسی موجودند.

ماگیلیاو بار نخست در مأخذهای سال 1267 ذکر یافته است. در دورة جن­گ بزرگ وطنی مدافعه‌ شهر از قشونهای فاشیستی نیمیس 26 روز (از 1 تا 26 ژوئیة 1941) دوام کرد. در دوام قریب 3 سال اس­تیلای فاشیستان در ماگیلیاو قریب 40 گروه پنهانکار عمل می‌کرد. شهر را 28 ژوئن سال 1944 ارمیل ساویتی از گیتلیرچیان آزاد نمود.