لیکوتسیه

لیکوتسیه (ز لات. liquatio-مایع گردیدة، گدازشی) ، در گیالوژی، پراتسیسّی، که هنگام پست شدن حرارت مگمة گداخته به دو مایع به یکدیگر آمیختنشونده جدا می‌شود. از کریستلّ بستن این گداخته‌ها اگریگتهای مینیرلی گوناگونترکیب (جنسهای کوهی و معدنها) به وجود می‌آید.

یک گروه عالمان (لیوینسان-لیسّینگ، دیپ و دیگران) لیکوتسیّه را یکی از راههای اساسی پیش از کریستلّبندی جدا شدن مگمه می‌شماریدند، گروه دیگر (د. س. بیلینکین، گرییگ و دیگ .) خلاصه‌های تجربه را به اساس گرفته، اعتراف می‌کنند، که لیکوتسیه تنها هنگام تقسیمشوی گداخته‌های سلفیدی) سلیکاتی وجود داشته، باعث پیدایش کانهای لیکوتسیانی سلفیدی می‌گردد. گیالاگهای امیریکایی (آ. ف. تتل، ن فریدمن) و ساویتی (د. ل. گریگاریف، آ. ا. اسین، یه. ا. آلشنسکیی و دیگ .) در گداخته‌های سلیکاتی، مخصوصاً گداختهایی، که کامپانینتهای بخارشونده‌اشان (فتار، آب، بار) فراوانند، ظاهرشوی لیکوتسیّه را در تجربه سنجیده‌اند.