خونروی

خونروی، از رگهای خونگرد شاریدن خون را گویند، که در نتیجة زخمدارشوی  یا بیماری آسیب یافته‌اند. هنگام xونروی رنگ پوست و پرده‌های لعابی پریده، cap چرخ می‌زند، بی‌مداری، نفسکوتاهی، تشنگی ظاهر می‌شود؛ هنگام xونروی فشار ارتیریوی پست و نبض سست می‌شود. یکباره به مقدار زیاد (25% حجم خون) خون رفتن خطرناک بوده، باعث بی‌هوشی می‌گردد. xونروی در شخصانی، که به اتیراسکلیراز رگها گرفتارند، دیر و با دشواری قطع می‌شود. برای موقتاً بازداشتن xونروی با رگبند یا داکه جای زخم را بسته، از داروهای رگتنگکننده، یخ، اسفنجهای خونشخنوننده استفاده می‌برند. اکثر وقت این گونه تدبیرها به قطعیاً برداشتن xونروی کفایه است، در عکس حال برای قطعیاً بازداشتن xونروی اصولهای جرّاحیه (بستن paگ. دُختن، بریده پرتافتن عضو یا قسم علّتناک آن) را به کار می‌برند. هنگام xونروی استفادة محلول و مادّه‌های خونیوزکننده، که بستن خون را می‌تیزانند و خون‌گذرانی ضرور است.