فیزیکة اتم

فیزیکة اتم، یک فصل فیزیکه را گویند، که ساخت و حالتهای اتمها را می‌آموزد. همچون علم ابتدای عصر 20 شکل گرفته است. تا آخر عصر 19 اتم را تقسیم‌ناپذیر می‌حسابیدند. بعد کشف رادیواکتیویت (1896، ا. بیکّیریل) و الکترون (1897، ج. تامسان) آشکار گردید، که اتم از مجموی ذره‌های زریدناک عبارت بوده است. سال 1911 ه. ریزیرفارد مدل سییاروی اتم (در گرد یدرای وزنین مثبتزرید دور زدن الکترونها) را پیشنهاد کرد.

در اساس این مدل ن. بار سال 1913 اوّلین نظریة کونتی اتم را ساخت. این نظریه‌ تنها سپیکترهای هیدروژن و اتمهای هیدروژنمانپد را شرح داد و بس، ولی برای اتمهای عدد الکترونهایشان از 2 زیاد تطبیق نشد. نظریة مرتّب و منظّم اتم دیرتر در اساس مکانیکة کونتی تهیه گردید. سالهای 30-40 به فیزیکة اتم همان فصلهای فیزیکه داخل می‌شدند، که با ساخت و خصوصیتقای ید را، نورهای کیهانی، ذره‌های المنتاری سروکار داشتند، الحال آنها ساحه‌های مستقل فیزیکیند.