فونة تراپیکه، جمیع هیواناتی را گویند، که در منطقههای ایکوتاری، سوباکوتاری و تراپیکی زندگی میکنند. با وجود گوناگون بودن شرایط زندگی، نمایندگان فونة تراپیکی یک قطار خصوصیتهای عمومی (مثلاً، گرمیدوستی، کمنسل و غیره) دارند. بعضی گروههای فونة تراپیکی مثلاً، انتیلاپها (در سونّه) ، مورچهگان (در بیشهزارینمناک تراپیکی) ، ترمیتها (در همه ناحیة تراپیکه) از حد زیاد سیرشومارند.
میمونها، که از قبیل جانوران شیرخورند، بیرون از تراپیکه قریب زندگی نمیکنند؛ دایرة پهنشوی بعضی جانوران، مثلاً، نیممیمونها، فیلها، کرکدن، تپیرها، مورچهخور و غیره نسبتاً تنگ بوده، جای سکونتشان فقط بعضی موضعهای تراپیکه است. برای فونة تراپیکی مخصوصاً توتیها، کفتر، فاخته؛ توکنها، کالیبر، اگونها (در امیریکة شمالی و امیریکة جنوبی، مدگسکر، فیج) ، بوقلمون (اساساً در افریکه) ، مارها، تمساح، قُرباقّه، غوک، کجدُم، تارتنکهای گوناگون، گمبوسک، شپلکها، راستبالها، مگس سیسی و غیره خاسند.