فریدالدّین سیجزی علی منجّم (سال تولد و وفات نامعلوم) ، شاعر فارس-تاجیک (عصر 12). از آثارش ابیات پراکنده (از غزلها و قصیدهها) و یکچند رباعی توسط تذکرهها تا زمان ما رسودهاند. از نمونههای اشعارش برمیآید، که او با زبان ساده و روان شعر میگفته است. طرز افاده، تعبیرات اشعارش به رباعیات خلقی مانندند. رباعیهای زیر از است:
راه دل من آن بت دلخواه زند،
دوزد است، عجب نبود، اگر راه زند.
چاهیست، که چاه زنخش میخوانند،
زولفش ره دل بر سر آن چاه زند.
***
با آن، که دل تو طبع آهن دارد،
جان در سر زلفین تو مسکن دارد.
گیرد سر کوی تو بگردیم از آن-ک
خاک رمه چشم گرگ روشن دارد.
دبیات: