افیمیرها، یک گوروه گیاههای یکساله را گویند، که دور پُرّة نشوشان (از سبزش تخمی تا میوبندی و خشکشوی) در مهلت خیلی کوتاه (از 1، 5-2 تا 6-8 ماه) به آخر میرسد. آنها به عایلة خوشیها (بعضی نمودهای ولپیه-vul-pia myuros و v. ciliata، بامس-bromus oxyodoo، و. danthoniae و anisantha tectorum، بزگندم-aegilops triuncialis و a. cylindrica) ، چلّیکگولها (بعضی نمودهای apaبیداپسیس-arabidopsis thaliana و a. pumila، چتیر-strigosella، چشم بلبل-alyssum turkestaoicum، a. cauciunum و a. szovitsianum وa غ .) و دیگ. منسوبند. ه. در تشکّل نباتات بیابان، نیمبییابان (57-63%-تس نمودهای رستنی) ، قسماً ناحیههای دشتی موقع کلان دارند. ه. به تغییرات محیط محل خیلی خوب مطابق شدهاند. تخم و میوة اکثر ه. تا 3 سال (خوشاداردا و لُبیایها تا 7 سال) قابل سبزشند. ه. در ریسپوبلیکة ما در همواریها و پستکوهها میرویند. ایفیمیرزارهای بیابان ریسپوبلیکه چراگاه خوب زمستانه و بهاریند. در سالهای سیربارش ایفیمیرزارهای پستکوههای ریسپوبلیکه را همچون علفدرو استفاده میبرند. گ. گ. سیدارینکا.
Инчунин кобед
سفیدهها
سفیدهها، پراتیینها، مادّههای آرگنیکی کلانمالیکولة طبیعیی را گویند، که از امیناکیسلاتهها ترکیب یافته در ساخت …