چلغوزه

چلغوز، جلغوزه، 1) درخت جلغوزه، شربین (larix) ، یک جنس درختان سوزن‌برگ را گویند (از عایلة صنوبریها). تا 30-35 م قد می‌کشد. سوزن‌برگش در نوده‌های دراز و شاخچه‌ها (در هر بند 20-40-تایی) جایی گرفته است. تخمش میده، پرّدار، باد می‌برد.

درخت چلغوزه به شرایط خوب مطابق شده است، به خاک کم‌طلب و روشنایپرورد است. چوب درخت جلغوزه خوش‌صفت، مستحکم و سخت است. آن را در انشائات زیرآبی، کشتی‌سازی، مبلسازی و همچون اشیای خام در استحصال تسیلّیولازه و کاغذ و گیدرالیز استفاده می‌برند. پوستلاخش را به صفت مادّة دبّاغی کار می‌فرمایند. درخت جلغووزه رستنی آرایشیست، آن را در باغ و چارباغها می‌شنانند؛ 2) میوة درختان سوزن‌برگ (صنوبر، کاج، سدره و درخت جلغوزه و غ .) -را گویند. مخصوصاً چلغوزة سدره اهمیت کلان دارد، که آن را چلغوزه هم می‌نامند. مغزش خیلی سیرغذاست؛ تا 60-70% روغن، 20% سفیده، 12% آهر، ویتامینهای و، دو میکروالیمینتها دارد.