سر «عبدالله‌هنامه»

«بدولّاهنام» اثر تع­ریخی. با نامهای «شرفنامة شاهی»، «ظفرنامه» نیز مشهور بوده، تألیف حافظ تنیش است. واقعه‌های دورة عبدالله‌هخان 2 (1534-1598)- را در بر می‌گیرد، که با سپارش مخصوص خود او تألیف یافته است. به زبان تاجیکی نوشته شده است. کی­تاب باید از مقدّمه، دو مقاله-فصل و خاتمه عبارت می‌بود، ولی خاتمة کتاب تا به ما نرسید­ است.

یستیلای مغولها، تشکیل یافتن دولت عبدالله‌هخان و شجرة شیبانیان در قسم مقدّموی کتاب تصویر یافته است. مقالة یکم واقعه‌های از روز تولد اب­دولّاهخان تا به تخت نشستن او را انعکاس می‌نماید. این جا از خصوص جنگهای خان الیه نوروز احمدخان و ابدولّتیفخان (1510) ، بخارا را ضبط کردن بدولّاهخان (1570) ، خان تام ازبکها اعلان شدن اسکندرخان (1561) ، مبارزة او با شاهزادگان سرکش، به امارت بخارا تابع نمودن بلخ (1573) ، سمرقند (1578) و غیره سخن می‌رود.

مقالة دوّم در بارة حادثه‌های بعد به تخت نشستن عبدالله‌هخان است. در این قسم کتاب «عبدالله‌هنامه» سخن در خصوص ضبط بدخشان، خراسان، گیلان و خوارزم، تیز و تند شدن مناسبت او با پسرش عبدالمؤمن معلومات زیادند. در بارة خصوصیتهای ایتنیکی خلقهای آسیای میانه و عرف و عادت آنها معلومات گرانبها داده شو­ده است.

بخش «خاتمه» کتاب در ذکر حال و احوال مشایخ طریقت، علمای دینی، امرا. شاعران معاصر مؤلف و وصف بناهای تاریخی دورة حکومت عبدالله‌هخان است. حافظ تنیش در نوشتن «عبدالله‌هنامه» از اثرهای تاریخی نرشخی، رشید‌الدّین، جوینی، میرخاند، علی یزدی، کاشفی، میرزا هیدر و دیگران استفاده کرده است.