عبدالرّحیم نزاری (1770، قاشغر-1848، طرفان) ، شاعر و خطّاط ایغور. در دربار حاکم قاشگر ظهوریدّینبیک کاتبی کرده است. برای مکتب و مدرسههای ایغوری در اساس اثرهای حافظ و نوایی دستورهای تعلیمی ترتیب داده است: «خواجه حافظ»، «نوایی» (1805).
در ادبیات ایغور نخستین بار 9 داستان مشهور ادبیات کلاسیکی فارس-تاجیک («فرهاد و شیرین»، «لیلی و مجنون»، «وامق و عذرا»، «چهار درویش»، «محزون و گلنیسا»، «مسعود و دلآرا»، «رابیه و سعدین»، «دُرّ-ان-نجات»، «ملکه و شاه») را مرتّب نموده، به هر یکی از داستانها دیباچه نوشته است. ا. بیش از 20 داستان، 80 مخمّس، قصیده و قصّهها ایچاد کرده است.
بدورّهیم اینچنین شعرهای بیدل، نوایی، خییام، حافظ، «شاهنامه» فردوسی و از «هزار و یک شب» 370 حکایه را به زبان ایغوری ترجمه نموده است. کلیات نوایی را که-تابت کرده است. نسخة نادر آن در گنجینة دستنویسهای شرقی انستیتوت شرقشناسی آکادمی علمهای جمهوری ازبکستان محفوظ است (ش 136).