بّاس i (27. 1. 1571، هرات-19. 1. 1629، مازندران) ، شاه ایران، از سلالة صفویان. سالهای حکمرانیاش-1588-1629. عبّاس i پیسر والی خراسان محمّد میرزا بوده، با نام شاه عبّاس کبیر نیز مشهور بود. عبّاس i اوّل با مدد قبایل استاجل و و شامل و سال 1581 در نیشاپور حاکمیت را ، صاحب شده، خود را شاه خراسان اعلان کرد. سال 1588 با یاری طایفة قیزیلباشان وارد پایتخت دولت صفویها-قزوین گردید و پدرش محمّد میرزا را سبکدوش کرده، خود را شاه ایران اعلان کرد.
در این مدّت عبّاس i سه مشکل عمدة دولت صفویان را حل نمود: اوول تهدید ترکهای عثمانی، دوّم خطر ازبیکان شیبانی را برطرف نموده، سوّم قدرت قیزیل باشان را توسعه داد. ابتدا با ترکیه به مدّتی پیمان دوستی بست؛ سپس ویلالتهای شیراز، کرمان، گیلان و خرّماباد لوریستان را تصرّف نمود؛ سال 1598 ازبکان خراسان را شکست داده، هرات را تابع خود کرد و خود همان سال پایتخت دولت صفویان را از قهازوین به اصفهان کوچانده، بخارا، خراسان و ماورای قفقاز را به اطاعت خود درآورد. در اندک مدّت سیمای شهر اصفهان تغییر یافت و بناهای تاریخی عصر صفوی-میدان شاه، مسجد شیخ لطفالله، مسجید شاه، پول آللهبیردیخان، خیابان چهارباغ، کاخ آل قام و بنیاد گردیدند. منبعد عبّاس i برای اصلاحات دیوانی، مأموری و نظامی نیز اقدام کرد.
پس از انجام اصلاحات نظامی عبّاس 1 سال 1601 تبریز و شیروان را از ترکهای عثمانی آزاد نمود و با مدد فلات انگلیس زمینهای جنوب ایران و بهرین (1601-1602) ، قندهار (1621) و هرمزگان را (1622) از پارتوگلیها بازپس گرفت. سال 1623 عراق را تصرّف نمود. در سیاست خود عبّاس i تکیه به ثروتمندان و اشراف ترک میکرد؛ تمام عمر مقابل فئودالان صحرانشین و سرکش مبارزه برد. اصلاحات مالیاتی و پولی عبّاس i نیز نتیجة خوب دادند. او برای آبادانی کشور از اسیران حربی گرجیها، ارمنیها، آذریها، چیرکسیها، ترکمنها استفاده برد. در عهد عبّاس i راهها، پولها، کاروانسرایها، حمامها و بازارهای سیرشوماری بنیاد گردیدند، که به وضع اقتصادی، تجارت داخلی و خارجی و مناسبات پولی تأثیر مثبت رساندند.
همچونین صنعتهای تصویری، آرایش عملی، خطّاطی، نقّاشی و هنرهای کاشیکاری، قالینبافی، نسّاجی، کُلالی، شیشهگری و چینیسازی نیز خیلی رونق یافتند. عبّاس i با انگلیه، پارتوگلیه، اسپنیه، اوستریه، هلند، راسسیه مناسبتهای خوب دیپلماتی برقرار کرد. ولی با وجود این در دوران سلطنت عبّاس i در سراسر قلمروش شورشهای خلقی (گیلان، 1592، غرجستان، 1624 و غیره) سر زدند، که بیرحمانه سرکوب شدند.