اداب بینلخلقی

آداب بینلخلقی، مجموع قاعده‌های اخلاقی دولتهایست، که در مناسبت بینلخلقی شرکت می‌ورزند (مثلاً، آزاد کردن اگین­ت دیپلماتی و بغاج شخصی او از تفتیش، اینچنین آزاد کردن وه‌ای از ‌اندازهای پولی باجی در صورت در این خصوص نبودن شرطنامه). به اگینت دیپلماتی از طرف یگان دولت داده شدن امتیاز و برتری برای بیممانّت گذشتن او از حدود آن نیز افادة آداب بینلخلقی می‌باشد.

در اساس راضیگی طرفین یا با خواهش یگان دولت تدبیق می‌گردد. قاعده‌های آداب بینلخلقی از جهت حقوقی حتمی نیستند. از ن رو، آنها از نارمه‌های حقوقی بینلخلقی فرق دارند. رعایه نکردن آنها باعث جوابگری حقوق بینلخلقی نگردد هم، و­لی فعالیّت غیریدوستانه دانسته می‌شود.

اداب بینلخلقی تاریخاً سرچشمة پیدانش نارمه‌های حقوق بینلخلقی به شمار می‌رود. برتری و امتیازهای دیپلماتی در زمانهای قدیم و عصرهای میانه هم آداب بینلخلقی حساب می‌شدند. در عصرهای 17-18 تش-ریف نمایندگان دیپلماتی قسم مهمّ حقوق بینلخلقی بود، که الحال یکی از نشانه‌های آداب بینلخلقی می‌باشد. دولتهای کاپیتالیستی ترتیب و نارمه‌های آداب بینلخلقی را نه همیشه رعایه می‌کنند.