نیکاتین

نیکاتین (فرنسوی nicotine، از نام دیپلمات فرنسوی ج. نیکا (j. nicot) ، که سال 1560 اوّلی مراتبه تماکو را به فرنسیه آورده است، الکلاید، 1-میتل-2- (3-پیریدل) -پیرّالیدین، c|0hi4n2. مایع بی‌رنگ، بوی مخصوص دارد، t جوشیش 247° سیلسیه، در هوا رنگ جگری می‌گیرد؛ در آب و حل‌کننده‌های آرگنیکی نغز حل می‌شود؛ خاصیت اساسی دارد. نیکوتین در نمود نمکهای کیسلاتة اسیتت، لیم و و سیب اساساً در تماکو (در برگ nico-tina labacum تا 2%’، n. rustica تا 8%) و بعضی رستنیهای دیگر دچار می‌شود. هنگام تماکوکشی نیکوتین سوبلیمسیه شده با یکجایگی دود به راههای نفس داخل می‌گردد و به دیواره‌های آن جبّیده شده به نظام عصب تأثیر می‌رساند.

وا­یه کم نیکوتین تأثیر برانگیزنده و وال زیادش تأثیر افسردکن (فلج سیستمپ عصب، بازداری نفس، قطعگردی فعالیّت دل) دارد. نیکوتین یکی ه‌ا الکلایدّای زدر-ناکتریل بوده، یکچند قطرة آن (100-200 مگ، یعنی مقدار نیکوتینی، که در 200 گرم تماکو موجود است) آدم را می‌کُشد. ولی به وایه کم نیکوتین آر­گنیزم آدم تماکوکش عادت کر­ده با مرور وقت زردّ ‌آلود می‌گر­دد. هنگام زردآلودشوی شدید آب ددان بسیار رفته، دل بید و زور می‌شود و آدم قه‌ای می‌کوپد؛ بعان عمل عضوخای سامعه، با cicpa و کران می‌شود. نیکوتین را ای ک­دیم در تجربخای فرمکالاگی و فیایالاگی پستیفاده می‌برند. در صناعت از نیکوتین نیکاتیلت خاسیل می‌کنند.