موم
، مادّههای روغنمانند هیوانات 8 رستنی، که اساساً از ایفیرهای مرکّب کیسلاتههای عادی روغن و اسپیرتهای کلانمالیکوله (عادتاً یکتامه) ترکیب یافتهاند. موم مادّة امارفی، قیش، هنگام تفسانیدن نرمشونده، از جهت شیمیایی نه چندان فعال، به تأثیر ریگینتهای گوناگون استوار بوده، در 40-90° سیلسیه آب میشود. از جهت پیدایش موم سه خیل است: موم هیوانات (موم زنبور عسل، لنالین، سپیرمسیت) ، موم رستن ی (موم کرنوب، کندیلیل، نارچیل) و موم کان (موم سیریزین، مانتن). غیر از این موم سنتزی هست، که استحصال آن سال 1939 آغاه یافت. موم سنتزی را از هیدروژنانی آکسید کربن (موم فیشیر-تراتش) یا پالیالیفینهای خردمالیکوله (مثلاً، پالیاتیلین مسّة ما-لیکولهاش از 2000 تا 10000) حاصل میکنند. موم را در تکنیکه برای تییار کردن آمیختههای سیقلدهنده، ایمولسیههای گوناگون، کارکرد پوست، چرم، کاغذ و غیره استفاده میبرند. موم رستنی به ترتیباورندة نظام آب رستنیست. از موم در صنعت عملی و تصویری نیز استفاده میبرند.