فروغ فرّخزاد

فروغ فرّخزاد (1935، تهران-1967، همان جا) ، شاعرة ایران. در دبیرستان «خسرو خاور» تحصیل کرده است. سپس در هنریستانّ بانوان خییاتی و نقّاشی را آموخته است. در صدمة اتومبیل هلاک شده است.
ز سیزدهسالگی به شعرنویسی سر کرده بود. در هفده‌سالگی نخستین مجموعة اشعارش با نام «اسیر» از چاپ برآمد (1852). شعرهای بعدینه‌اش در مجموه‌های «دیوار» (1957) ، «عصیان» (1958) ، «تولد دیگر» (1964) و «برگزیدة اشعار (1965) گرد آمده‌اند.
موزوی اساسی شعرهای فروغ فرّخزاد توصیف خوشیهای زندگی، دلربایی زن، سوز و گداز عشق است. «زندگی»، «اعتراف»، «گریز و درد»، «دعوت» و دیگر شعرهایش با شور و شوق و حسیات بلند ایجاد شده‌اند. قهرمان لیریکی شاعره پیش از همه زن-مادر، زن عاشق، جوینده، پاک‌سرشت و مبارزیست، که از درد و الم و بی‌حقوقی زن سخن گفته، مقام او را در جمعیت بلند می‌بردارد. («شعری برای تو»، «زیور زن»، «عصیان»، «به خواهرم»، «راز من» و غیره. نمایشنامة «اانّة مقدّس» ن بیرنرد شو را به فارسی ترجمه کرده بود. در کینا نیز هنرنمایی کرده است. از او 2 کیناسینریه، 2 رمان ناتمام و طرحهای زیبای نقّاشی باقی مانده‌اند. در وطنش به عنوان «ملکه و ستارة شعر»، «عاقلة عصر» و «شاعرة بزرگ» مشهور است.
شعارش در تاجیکستان شهرت زیاد دارد. به زبان روسی نیز ترجمه شده‌اند.
اسار: تولد دیگر، دوشنبه. 1983.
ا. قهّاراوه.