«فرهنگ رشیدی» فرهنگ تفسیریست، که سالهای 1653-54 از طرف ابدورّشید ابن سیید ابدولغفور تتّوی تألیف شده است. از مقدّمه، 24 باب و خاتمه عبارت است، ولی تا حال خاتمهاش به دست نرسیده است. در مقدّمه مؤلف دایر به قاعدههای زبان، تغییرات فونتیکی، صفّیکسهان کلمهساز و دیگر مسئلههای زبانشناسی معلومات داده است. «فرهنگ رشیدی» زیاده از 9 هزار کلمه و عباره را در بر گرفته، از روی حرف اوّل (باب) و دوّم (فصل) ترتیب داده شده است. به جز این ترتیب دیگر حرفهای کلمه تا اندازهای رعایه کرده میشود. بعد تفسیر کلمه برای تصدیق فکر خود از شاعران دلیلها میآرد. عبارههای ادیامتیکی فرزیالاگی و مجازی در قسم «استعارات» آمدهاند. «فرهنگ رشیدی» سالهای 1872-76 در هندوستان و سال 1958 در ایران به طبع رسیده است. ه. احداو.
Инчунин кобед
سرخانه
سرخانه، قسم اوّل سرود، که به اندازة یک بیت متن سرود اجرا میشود. بعضاً سرخط …