Таджикистан – Энциклопедия на таджикском языке КИТОБАМ

فصّاد (عربی-رگزن) ، در طبّ قدیم متخصصی را می‌نامیدند، که از رگهای مویین بدن بیماران با نیشتر زدن مقداری خون سر می‌داد. نگرید نیز خونگیری.

فصاحت (عربی-روانی سخن، خوشگویی) ، در علم بدیع از ضعف تألیف فارغ بودن کلام را گویند. فصاحت اساساً به ترکیب لفظ، یعنی به شکل دخل دارد و از این جا در مقابل معنی بدیع لفظ فصیح را هم به کار برده‌اند. ادبیات‌شناسان عصر میانگی فارس-تاجیک در تفسیر فصاحت به اختلاف …

فصلهای سال (بهار، تابستان، تیره‌ماه، زمستان) ، به دوره‌ها تقسیم شدن سال را گویند، که در قدیمولییام موافق حرکت-آفتاب در آسمان و تغییر فصلها در طبیعت مقرّر گردیده است. عوضشوی فصلهای سال در نتیجة میل تیر چرخزنی زمین به همواری مدار زمین (تحت کنج 66°33′) صورت می‌گیرد. هنگام در گرد …

فصل (عربی) ، در طبّ قدیم پیوندگاه دو استخوان را می‌نامیدند. نگرید بند.  

فصیحی ملّا ابدونزر ابن ملّا جوربای بخارایی (سال تولد نامعلوم-وفات 1895) ، شاعر تاجیک. پس از ختم تحصیل به خدمت دربار راه یافت. اشعارش از مخمّسات، مثلثات (در پیروی مشفقی) و مسدّسات عبارت است. دیوانش تحت رقم 1451/1 در گنجینة دستنویسهای شرقی انستیتوت شرق‌شناسی آکادمی فنهای رسّ تاجیکستان محفوظ است. …