مختلف

شان، اسباب دندانه‌داری را گویند، که با آن آدمان مویسر و ریششان را به ترتیب آورند. معمولپ ش.-را از چوب بی‌نقص درختان شمشات، زرنگ، دولانه، فرک، زردآلو، چارمغز، ناک، گیلاس، آلش (بوک) تییار می‌کنند. نند. از یک طرف آن دندان درشت و طرف دیگرش دندان مهین می‌برارند. پهلوهایش را کمانشکل …

شیکیبی اصفهانی ‌محمّدریزا (4557، اصفهان-1614، دهلی) ، شاعر فارسی‌زبان هینّدوستان. در 34-سالگی سفر هندوستان را پیش گرفته، به خدمت دربار داخل شد. آخر عمر گش‌نشینی را اختیار کرد، به قلم ش. ا. «ساقی‌نامه»، مثنوی عاید به فتح سند از طرف عبدالرّحیم خان خوانان (رحیم) تعلق دارند. در تذکره‌ و بیاضها …

مییراوه (majorova) مریه (1. 2. 1882، ول، نزد پرگه-16. 1. 1967، پرگه) ، نویسندة چک. نویسندة خلقی چکوسلواکی (1947). اعضای پرتیة کمونیستی چکوسلواکی از سال 1921. اوّلین اثرهای مییراوه (رمان «دختری»، 1907؛ مجموعة حکایه‌ها) پُر از اعتراض نسبت به ساخت کاپیتالیستی می‌باشند. در رمان «میدان ریسپوبلیکه» (1914) وضعیت تیز و …

 «میدان پخته»، گزیته، آرگن کامیتیت» ناحیة پک تاجیکستان و کامیتیت اجرائیة ساویت دیپوتتهای محنتکشان ناحیة واراشیلاو‌‌آباد. سالهای 1936-53 با تیرج 1200 نسخه هیفته‌ای 1 مراتبه به زباهای تاجیکی و ازبکی می‌برآمد.

شهریستانی ابوالفتح محمّد ابن عبدالکریم (1086، شهرستان خراسان-1153، همان جا) ، مورخ مشهور دین و فلسفة عجم. اییام کودکی را در زادگاهش گذرانیده، بعدتر برای تحصیل به نیشاپور و  جورجان رفته است. علمهای زمانه را از استادان دورش آموخته، در مدرسة «نظامیه» بغداد سه سال به کار تعلیم مشغول شده …

شهریاری خراسانی (س. تو. و وف. نامعلوم) ، شاعر فارس-تاجیک (ا. 12). موافق معلومات عوفی شخص فاضل و دانشمندی بوده است. قصاید، غزلیات و قیتات داشته است، ولی رباعیاتش مشهور بوده، با زبان ساده و روای ایجاد شده‌اند. این ابیات از است: بس خسته‌دل و بسته‌زبانیم بی تو. در بار …

شهریار سیید محمّدحسین (تو. 1906، تبریز) ، شاعر ایرانی. شهریار اوّلها «بیهجت» تخلّص داشته است. نخستین مجموعة اشعارش (1928) بهای بلند گرفته بود. س. 1952 مجموعة دوجلده و س، 1967 دیوانش در دو جلد به طبع رسیده است. غزلهای شهریار شهرت زیاد دارند. آن ها دارای فکر و مضمونهای پخته …

شهریور ماه خشتوم سالشماری شمسی، که به 21 آگوست-20 سپتامبر راست می‌آید. نیگ، نیز سالشماری.

شهادتنامة مؤلف، حجّتیست، که حقوق کسی را به اختراعات مقرّر می‌کند؛ در ا.ج.ش.س. آن را کامیتیت دولتی ا.ج.ش.س. عاید به کشفیات و اختراعات می‌دهد. شهادتنامة مؤلف به اختراعکارای حقوق مؤلفی داده، به آن ها پاداش و دیگر امتیازها را مویین می‌کند و به دولت حقوق استفادة پُرّة اختراعات را می‌دهد. …

شهادتنامه، 1) در ا.ج.ش.س. حجّتیست، که یگان فکت حقوقی را تصدیق می‌کند (مس. ، شهادتنامة تولد، نکاح، طلاق و غ .). در شهادتنامه عکس گردیدن دلیلهای حقوقی و قیدهای ضروری برای اثبات درستی آن حتمیست. در بعضی حالتها شهادتنامه نامهای مخصوص (دیپلم، اتّیستت داتسینت) دارد؛ 2) حجّت مخصوصیست، که شخصیت …