وشکوفه

اشکوفه، اش، اشگیاه (کاز-rozolaria) ، یک جنس گیاههای بسیارساله را گویند (از عایلة grassulaseae). از 5 تا 35 سم قد می‌کشد. ریشه‌اش عادتاً لونده‌شکل می‌شود. برگش گوناگون (بیلچمانند، بیزشکل، نیشترشکل و غیره). گلش زنگولشکل سفید، زرد یا زرد سبزتاب، ارغوانی، گلابی و بنفش (مه‌ای-آگوست می‌شکفد).

در تاجیکستان 8 نمود اشکوفة خودرویی هست: توغسرک (rosularia paniculata) در منطقة جنگلزار گرمسیر، پهوبرگ، ارچه‌زار، طلاخزار، نسترنزار، اینچنین دشت، نشیبیهای سنگلاخ، شخ و غیره (قطارکوههای قُرمه، ترکستان، زرافشان، حصار، درواز، می‌وغول، تاجیکستان جنوبی؛ 1400-2600 م از سطح بهر) می‌سبزد؛ خوشسرک (r. subspicata) بیشتر در منطقة جنگلزار گرمسیر، ارچه‌زار و دشت، نشیبیهای شغل و ریگزار، شخ و غیره (قطارکوههای ترکستان و زرافشان؛ 1600-2700 م) می‌روید؛ لوچک (r. grabra) قریب در همه منطقه‌ها (از جنگلزار گرمسیر تا دشت بلندکوه و بیابان) ، نشیبیهای سنگلاخ، شغل، شخ خاره و غیره (قطارکوههای حصار، درواز، اینچنین تاجیکستان جنوبی و شرقی، پامیر غربی و شرقی؛ 1500-4000 م) نمو می‌یابد؛ الپی (r. alpestris) در شخ، دشت کاویلزار، ارچه‌زار سیرک و بتّه‌زار و غیره (قطارکوههای قُرمه، ترکستان، زرافشان، حصار، درواز، پامیر غربی و غیره؛ 1500-3900 م) واخورده است؛ تاجیکستانی (r. tadchikistana) در بسیار ناحیه‌های ریسپوبلیکه (از منطقة جنگلزار گرمسیر تا بیابان علفزار) ، در شخها، نشیبیهای سنگلاخ، شغل و غیره. (قطارکوههای زرافشان، حصار، درواز، پامیر غربی و شرقی؛ 1800-4200 م) نشو و نما می‌یابد؛ حصاری-r. hissarica، زروشکوفه-r. lutea (قطارکوههای حصار و درواز) و ترکستانی (r. turkestanica) خیلی کمند.
وشکوفه گیاه معمول دارویست. طبیبان خلقی با آب برگش کسلی پوست-اشکوفه (یک نوع لیشه‌ای) را طبابت می‌کنند. با آب اشکوفه اینچنین هنگام گلوزندانک گلو را می‌چیقانند.
پایه اشکوفه (r. tadchikistana) -را بز و گوسفند و غجگاو نغز می‌خورد. اشکوفه گیاه سبز و خرّم بزیب است.
م. حاجیماتاو.