شیهاب‌الدّین بداونی

شیهاب‌الدّین بداونی (معروف به شهاب مهمره، متخلّص به شهاب (س. تو. و وف. نامعلوم) ، شاعر و دانشمند فارسی‌زبان آخ. ا. 13-ابت. ا. 14 هندوستان. در نزد پدرش و دانشمندان زمانش علم آموخته است. ش. ب. ه‌ا دورة جوانی به تصوّف میل نموده، پیرو سلسلة چیشتیه شد.

موافیق معلومات مأخذهای ادبی ش. ب. ادیب سیرمحصول بوده است، ولی همة اثرهای و تا زماین ما باقی نمانده‌اند. در تذکرة «عرفات-ال-عاشقین» تقی اوحدی (ا. 17) از آثار و تقر. 1000 بیت آورده شده است. بیشتر اشعار باقیماندة ش. ب. قصیده‌ها می‌باشند، که موضوع و مضمونهای فلسفی و عرفانی، اندیشه‌ها عاید به عالم هستی، ضرورت نکوکاری و خیر و سخاوت را در بر می‌گیرند. ش. ب. دانندة ماهر صنعتهای بدیعی نظم کلاسیکی فارس-تاجیک بود. وه‌ای یکچند قصیدة مصنوع دارد، که در آنها صنعتهای بدیعی گوناگون را استادانه استفاده کرده است.

ش. ب. در تربیة ادیبان صاحب‌ذوق و برقرار نمودن پایة ادبیات فارسی‌زبان هندوستان سهم نمایانی گذاشته است. شاعران مشهور آن دور امیر خسرو دهلوی و زیا‌الدّین نخشبی از جملة شاگردان و می‌باشپد. اکثر داستانهای «خمسه» امیر خسرو را ش. ب. تحریر نموده است.

د .: علی‌اف گ. یو. ، پیرسایزыچنیه لیتیرتوره اندی، م. ، 1968؛

ه. علی‌مرداناو