مانریلь

مانریل (montreal) ، شلیّت در شرق کنده، در مضافات کویبیک. در ساحل دریای حضرت لورینتیی جایی گرفته است. مانریل در کنده شهر سه‌رهالیترین می‌باشد. اهالی‌اش با اطراف شهر 2، 9 ملن نفر (1981) ، قریب 2/ز حسه‌اشفرنسویهای کندگی.

مانریل-یکی از بندرهای کلانترین زکیپارت غلّه؛ اوزیل کلان راه آهن، مرکز مهم تجارت و مالیه و صناعتن مملکت. کارخانه‌های شهر قریب */ز حصّة ‌محصولات عمومی صناعت کنده را می‌دهند. ساحه‌های مهم صناعت: خوراکواری، بافندگی، کشتی‌سازی، ماشینسازی (واگن و سمالیاتسازی و غ .) ، کارکرد متال، استحصال محصولات نیفت، متالورگیة رنگه، شیمی، مبل. 3 yنیویرسیتیت، کتابخانة عامّوی، موزی صنعت نفیسه دارد. یادگاریهای معماری مشهورش: کلیسای بانسیکور (1657) ، سمیناریة سین-سیولپیس (1680) ، قصر رمزی (1705-24) ، بنای انیویرسیتیت مانریل (1925-42) ، مرکزهای تجارت و مدنیت (i960). مانریل در عرفة نمایشگاه عمومی‌جهانی سال 1967 باز هم آباد و زیباتر گردید.

مانریل را سال 1642 فرنسویان مهاجر بنیاد کرده‌اند، که نام اوّلین آن ویل-مر-دی-مانریل بود. در نیمة اوّل عصر 18 به مرکز مهم تجارت تبدل یافت. سال 1760 آن را انگلیسها ضبط کردند. سالهای 1844-49 م. پایتخت مستملکة انگلیه در کنده بود.