مالьیر

مالیر (ماыگی) (تولد؛ نام و فمیمیلیه جو بتیست پاکلیی؛ 15.

1622، پریج-17. 2. 1 (573، همان جا) ، دراماتورگ فرنسوی. کالج کلیرماو را تمام کرده است (1639). سال 1643 در پریج «تئاتر باشکوه» را تشکیل داد. سالهای 1645-58 با گروه اکتوران مسخره‌باز به مضافاتهای فرنتسیه سفر کرد. مضحکه‌های اوّلین مالیر-«بیکل» (1655) و «گمه عشق» (1656) در اساس عنعنه‌های محکة اتلیوی نوشته شده‌اند. در مضحکة «عشوه‌گران خنده‌آور» (1659) محفلهای ادبی دوارینی و ادبیات دیدکتیکی را خجو کرده است. در مضحکه‌های اجتماعی پسیخالاگی «مکتب مردها» (1661) و «مکتب زنها» (1662) مالیر حسیات آزاد و طبیعی را حمایه کرده، برندة دورویگی، مالپرستی و ظلم عایلوی برآمده است. در مضحکه‌های «ترتیوف» (1644) ، «دان جون» (1665) ، «میزنتراپ» (1666) ضعف معنوی و بیدیان ارنیتاکرتیة دربار تنقید شده است. از وجه «ترتیوف» بین مالیر و ارتجاعپرستان مبارزة شدیدی دوام کرده است. مالیر اینچنین مؤلف مضحکه‌های «خسیس» (1668) ، «نیرنگهای سکنیی» (1671) ، «بیماری ساخته» (1673) و غ می‌باشد. مالیر بهترین عنعنه‌های تئاتر خلقی فرنسوی را با غایه‌‌های پیشقدم اومانیستی، که میراث دورة احیاست، آمیزش داده و تجربة کلسّیتسیزم را استفاده برده، نوع نو مضحکه را ایجاد کرده است، که روح زمانوی داشته. ناهمواریهای اجتماعی ، جمییتی دوارینی برجوزی را فاش می‌نمایند مضحکه‌های مالیر-«طبیب زورکی»، «ترتیوف»، «اشرافورست»، «نیرنهای سکنیف» در تئاترهای تاجیکستان به صحنه گذاشته شده‌اند.